Əgər sözü gedən əmlak qanuni yolla əldə olunmuşdursa, onu sahibindən və ya sahibinin varislərindən almaq olmaz, habelə əgər şübhəli olarsa (da almaq olmaz). Amma əgər şəri dəlillərlə onun qeyri-qanuni olması sübuta yetərsə, bu halda onun əsil sahibi məlumdursa, əsil sahibinə vermək lazımdır, əgər məchulul-malikdirsə (maliki naməlumdursa), şəri hakimin vasitəsilə fəqirlərə çatmalıdır.
Əgər alıcılar pulun qalanını ödəməkdə səhlənkarlıq etmiş, malik isə pulu qəbul edib, sənədlərin rəsmiləşdirilməsinə hazır imişsə və zamanın ötməsi səbəbindən qiymətlər arasındakı fərq nəzərə çarpacaq dərəcədə çox artmışsa, satıcının razılığın əldə etməlidirlər. Lakin yer sahibi səhlənkarlıq etmişsə, o məbləğdən artığını istəməyə haqqı yoxdur.
Əsil sahibinin, yəni pul sahibinin malıdır.
Ağac sahibinindir. Lakin torpaq sahibi icarə haqqı ala və yaxud ağac sahibinə xəbər verməklə onu kəsə bilər. - Hindistanda hakimlərə verilmiş ləqəb.
Ağac onun sahibinin və onu yerə əkənin malıdır. Lakin torpaq sahibinin icazəsi ilə olmamışdırsa, onun icarə haqqı almağa və ya ağacı kökündən çıxarıb sahibinə verməyə haqqı var.
Sözü gedən müamilənin eybi yoxdur. Ağaclar böyüyəndən sonra onları iki tərəfin razılığı ilə və ya püşk vasitəsi ilə bölə bilərlər. Böləndən sonra hər biri öz payının sahibi olacaqdır.
Əgər satıcı mülkü notariat kontorunda təhvil verməyi öhdəliyinə götürmüşdürsə, öz öhdəliyinə əməl etməli və ona dəyən zərəri qəbul etməlidir. Sonra qiymət arasındakı fərqi müştəriyə qaytarmalıdır. Müştəri də qiymət fərqini qəbul etməklə müamiləni pozmaq arasında ixtiyar sahibidir.
Vəkilin ölümü ilə onun vəkaləti batil olur (qüvvədən və etibardan düşür). Buna görə də müvəkkilin ölümündən sonra vəkilin onun əmlakını satmağa haqqı yoxdur.
Əgər müvəkkil bilsə ki, vəkilin şəri baxımdan haqqı yoxdur, onu müdafiə etməməli və ya nəyisə başqasından haqsızlıqla alıb müvəkkilə verməməlidir. Əgər öz işinin müqabilində vəkalət haqqı alırsa, şəri baxımdan o halda qanunidir ki, şəri hüququ qaytarmaq üçün çalışsın.
Məzluma yol göstərmək hamı üçün caizdir, hətta sözü gedən halda vacib olması da mümkündür və xəyanət sayılmır (müvəkkil zahirdə qanuna uyğun söz danışsa da), lakin belə hallarda müvəkkildən zəhmət haqqı almağa haqqı yoxdur.
Məsələdə fərz olunanlara əsasən şəri baxımdan borc sahiblərindən zərərin əvəzini almağa haqqı yoxdur.
Şəri hakimin hökmü ilə məhcur olmamışdırsa, müamilə batil deyil. Lakin haram bir iş görmüşdür.
Hər bir halda nüfuzludur. Lakin (bu müamilə) borcu qaytarmaq üçün olan imkanının əldən getməsinə səbəb olarsa, haramdır.
