مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

درصورتی‌که مربوط به همان سال باشد می‌توانید کسر کنید.

اگر تصمیم داشته باشد که مثلاً 5 سال بازنگردد، اعراض حاصل می‌شود و گاهی عمل در حکم نیّت است، مانند جایی که این مدّت را بازنگشته است؛ هرچند تصمیم به اعراض نداشته است ولی اعراض عملی ثابت‌شده است.

در فرض سؤال، می‌تواند آن را به حاکم شرع یا کسی که از طرف او مأذون است به‌عنوان زکات بپردازد و او آن را به شما به علّت بدهی‌تان بدهد.

مسافر می‌تواند براى گرفتن حاجت، سه روز در مدينه‌ روزه مستحبی بگيرد (هرچند قصد ده روز نكند) ولى احتياط واجب آن است كه روز چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را اختيار كند.

باید نماز و روزه‌های آن مدت را قضا کند و نیز علاوه بر قضای روزه‌ها برای هرروز احتیاطاً کفاره عمد بپردازد.

این کار جایز نیست و این وصیت اعتباری ندارد.

درصورتی‌که تولید خطر کند اشکال دارد.

شخص فقير می‌تواند براى رفتن به حج و زيارت و مانند آن، زكات بگيرد، ولى اگر به مقدار خرج سالش زكات گرفته باشد گرفتن زكات براى زيارت و مانند آن اشكال دارد.

به‌قصد رجاء مانعی ندارد.

این کار جایز نیست.

نيابت غير بالغ اشكال دارد؛ هرچند اگر چندين بار به مکه مشرّف شده و به تمام مناسك و احكام حج آگاهى داشته و نزديك سنّ بلوغ باشد، نيابت غير بالغ در بقيّه عبادات نيز اشكال دارد.

بهتر آن است که با این مسائل، منطقی برخورد کنید.

اگر عقل و هوش کافی داشته باشد مانعی ندارد.

درصورتی‌که شخص خسارت‌دیده بتواند جلو پیشرفت خسارت را بگیرد و عمداً این کار را نکند، پیشرفت خسارت مستند به خود اوست و آن شخص که ایجاد خسارت کرده در مقابل پیشرفت ضامن نیست.

از طرف كسى كه زنده است (بالغ، كودك و ديوانه‌اى كه حج بر او مستقر نشده) فقط براى حج مستحبی مى‌توان اجير كرد، مگر نسبت به كسانى كه حج بر آن‌ها واجب شده و براثر كوتاهى آن را بجا نياورده‌اند و اكنون به خاطر بيمارى يا پيرى، ناتوانى و جنون قادر بر حج نيستند، در اين صورت واجب است نايب بگيرند؛ امّا اگر زمانى استطاعت مالى پیداکرده كه استطاعت جسمى نداشته و يا راه براى او باز نبوده، حج بر وى واجب نيست و گرفتن نايب نيز واجب نمى‌باشد؛ نه در حيات، نه بعد از مرگ او. ولى احتياط مستحب اين است كه در زمان حیات اجير بگيرد.