مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

ما بارها اعلام کرده‌ایم از منتخب مردم حمایت می‌کنیم ولی در مورد هیچ فرد خاصی نظر نداریم.

درصورتی‌که چیزی از خون کم شود روزه صحیح است؛ ولی در صورت اضافه کردن چیزی به خون و یا تعویض خون احتیاط واجب آن است قضای آن روز را بجا آورد.

صحت عقود منوط به ثبت در دفتر نیست; ولى می‌توان به خاطر مصالحى براى متخلّفان مجازاتی قائل شد.

دوست داشتن نامحرم تا زمانى كه منتهى به گناه و معصيتى نگردد گناه محسوب نمی‌شود.

نقش را محو کرده و از تسبیح و موارد دیگر بعد از محو نقش در مسجد استفاده کنند.

این کار صحت ندارد؛ ولى می‌گویند: «دود اسپند فضا را ضدعفونی می‌کند و مفید است».

اگر لبه‌هاى احرامى دوخته باشد ضررى ندارد؛ هرچند احتياط مستحب در ترك آن است.

در فرض سؤال صحیح نیست.

در صورتی که عرف آن را عیب محسوب کند همان حکم را دارد و چون مشکوک است از آن برای قربانی حج استفاده نشود.‌

جریمه رانندگی نوعی تعزیر است و دو برابر شدن جریمه در صورت تاخیر خود جریمه مضاعف است و دیرکرد محسوب نمی شود و سود پول نیست.‌

خیر باطل کننده نماز نیست.

جز در موارد ضرورت و یا درجایی از دهان که در موقع سخن گفتن نمایان نمی‌شود مجاز نیست.

در قرآن کریم فقط یک آیه در مورد خمس وجود دارد و آن آیه 41 سوره مبارکه انفال { وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْ‏ءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ... } است و غنیمت در لغت معنای عامی دارد که همه درآمدها را شامل می‌شود؛ ولی روایات معصومین درزمینهٔ خمس بسیار است.

مسلمانان بايد كارى كنند كه گوشت‌های قربانى استفاده شود و از بين نرود و مانند بعضى از سال‌ها مجبور به دفن كردن يا سوزاندن آن‌ها نشوند؛ زيرا اين كار اسراف است و حرام و مخالف دستورات اسلام است و چنانچه در منى مستحقّينى يافت نشوند، بايد آن را به ساير كشورها ببرند و به فقرا و مؤمنان بدهند و چنانچه هزينه‌اى براى اين كار لازم باشد بايد حكومت اسلامى، يا مردم، آن را بپردازند.

در صورتی که شرایط امر به معروف و نهی از منکر موجود باشد، باید آن شخص را با زبان خوش نهی از منکر کرد.و در مورد شرایط امر به معروف و نهی از منکر توجه داشته باشید که امر به معروف و نهی از منکر بر تمام افراد عاقل و بالغ با شرایط زیر واجب است: 1- کسی که می خواهد امر و نهی کند باید یقین داشته باشد که طرف مقابل مشغول انجام حرام یا ترک واجبی است. 2- احتمال دهد که امر و نهی او اثر دارد، خواه اثر فوری داشته باشد یا غیر فوری، کامل یا ناقص، بنابراین اگر بداند هیچ اثر نمی کند واجب نیست. 3- در امر و نهی او مفسده و ضرری نباشد، پس اگر بداند یا خوف این باشد که امر یا نهی او، ضرر جانی یا عرضی و آبرویی یا مالی قابل توجه نسبت به او یا بعضی از مؤمنین می رساند واجب نیست، ولی اگر معروف و منکر از اموری باشد که شارع مقدس اسلام اهمیت زیادی به آن می دهد (مانند حفظ اسلام و قرآن و استقلال ممالک اسلامی، یا حفظ احکام ضروری اسلام)، باید اعتنا به ضرر نکند و با بذل جان و مال در حفظ آن‌ها بکوشد.‌