مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

درصورتی‌که مراجعه به پزشک غیر هم‌جنس همچنین لمس يا مشاهده براى تشخيص بيمارى ضرورت داشته باشد جايز است.

تفاوتى ميان اين دو نيست.

تنها به مقدارى كه لازم است بايد عريان شود.

تنها در صورت ضرورت براى درمان جايز است.

جايز نيست.

در فرض سؤال دكتر بايد او را به طبيب زن راهنمايى كند; مگر اينكه آن زن واقعاً اعتقادى به طبيب زن نداشته باشد و خود را ناچار بداند.

درصورتی‌که هم‌جنس يافت نشود، جايز است.

احتمال ضرورت كافى نيست، بايد ضرورت ثابت شود; ولى در موارد خطر، خوف خطر كافى است و يقين به خطر لازم نيست.

موارد مختلف است; در امور ساده بسته به نظر عرف و در موارد پيچيده بسته به نظر اهل خبره است.

اضطرار یک امر عرفى است، هرگاه تشخيص داده شود راه منحصر به پزشك جنس مخالف است، يا اگر منحصر نيست عسر و حرج دارد، مصداق ضرورت محسوب می‌شود.

درصورتی‌که مورد اعتماد باشند اشكالى ندارد.

بايد اوّل تحقيق كنند اگر دكتر هم‌جنس نبود جايز است نزد مرد بروند.

هم‌جنس اولویت دارد.

مراجعه به پزشک غیرهمجنس حاذق‌تر و ماهرتر، تنها در صورتی مجاز است که مراجعه نکردن به او بیم خطر و ضرر را به همراه داشته باشد؛ و به عبارتی در صورتى جايز است كه تفاوت آگاهى آن دو در حدّى باشد كه بيم آن برود پزشك هم‌جنس موفّق به معالجه نشود و بيمارى ادامه يابد، يا تشديد شود، يا بهبودى به تأخير افتد.

در صورت وجود پزشک هم‌جنس و دسترسی به او، رجوع به پزشک غیر هم‌جنس (درجایی که موجب لمس یا نگاه حرام می‌گردد) جایز نیست.