مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

ضامن باید خسارت را جبران کند.

به دلیل عقل و بناى عقلاى دنیا که جاهل در هر مسئله‌ای باید به عالم رجوع کند، آیا شما هرگاه مریض شوید از طبیب دستور نمی‌گیرید، احکام دین را نیز باید از متخصّصان آن فراگرفت.

پولى كه جهت تهيّه منزل مسكونى يا وسيله نقليه شخصى يا جهيزيه و امثال آن (نه مطلق پس‌انداز) پس‌انداز می‌شود و سال بر اين پول جمع شده می‌گذرد، طبق فتواى ما خمس دارد؛ امّا اگر بخواهد خمس را حساب كند و طبق گفته خودش يا ظاهر حال، ديگر امكان استفاده از آن پس‌انداز وجود نداشته باشد، ما در مرحله اوّل با دست‌گردان او را بدهكار بیت‌المال می‌کنیم تا به‌مرورزمان بپردازد، يا می‌گوییم خمس را به ذمّه بگيرد و در دراز مدّت به‌مرورزمان بپردازد و اگر پرداخت خمس اين پس‌انداز براى او ايجاد زحمت شديد می‌کند خمس بخشى از آن را به او می‌بخشیم.

كسى كه سيد است نمی‌تواند از غير سيد زكات فطره بگيرد.

در هر دو صورت می‌توانند به نرخ کشوری که در آنجا مصرف می‌شود بپردازند.

هرگاه طلا و نقره‏اى كه دارد جنس خوب و بد يا عيار کم‌وزیاد داشته باشد، زكات هركدام را از همان مى‏دهد، ولى بهتر آن است كه زكات همه را از نوع مرغوب بدهد.

ارکان عاریه سه چیز است: 1- عاریه دهنده را «معیر» می‌گویند، 2- عاریه گیرنده را «مستعیر» می‌گویند 3- مال عاریه داده‌شده را «عین مُستعاره» می‌گویند.

آنچه را در پايان سال خمسی‌اش اضافه می‌ماند بايد تخميس كند.

اگر حبس موقّت باشد بعد از پايان مدّت به ورثه بازمى گردد، ولى ورثه نمى توانند قبلاً منافع تمام مدّت را بپردازند وعين محبوسه را قبل از پايان مدّت تصرّف كنند.

اگر پسر بزرگ‌تر نمی‌داند كه از پدر يا مادرش نماز و روزه‏اى قضا شده يا نه چيزى بر او واجب نيست و تفحّص و جستجو نيز لازم نیست.

در زمین‌هاى موقوفه و مباح، قبر ملک نمی‌شود; ولى اگر زمین را خریدارى کند، یا زمین مباح بوده و قصد تملّک و حیازت نموده است، مالک می‌شود.

اشکالي ندارد.

مانعی ندارد.

توبه قبل از دستگیری موثر است ولی پس از آن تاثیری در صدور حکم و اجرای آن ندارد و در روایات به برخی از اثرات اجتماعی ناشی از اجرای مجازات اشاره شده است مثلا کراهت امامت امام جماعتی که حد خورده باشد بعد از توبه و حصول عدالت آن شخص.‌

اگر مال غصبى را با اطّلاع از غصب بودن عاريه كند و در دست او از بين برود، مالك مى‏تواند عوض مال را از او بگيرد و اگر به او دسترسى پيدا نكند از كسى كه مال را غصب كرده مطالبه كند؛ و همچنين عوض استفاده‏هايى را كه عاريه كننده برده بايد بدهد