مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

زیاده متعلّق به مالک است و اگر سال بر آن گذشته خمس دارد و چنانچه یابنده براى حفظ آن هزینه کرده، مى تواند از مالک آن بگیرد.

چنانچه ملک و زمین را به قبض او بدهد اشکالى ندارد و هبه نافذ و لازم است و منافع آن زمین تا زنده است مال صاحب زمین است.

درصورتی‌که با این سرمایه، فعالیت اقتصادی سالم انجام دهد و مجموع سود حاصل بيش از سودى باشد كه به صاحب سرمايه پرداخت می‌کند، اشكالى ندارد. در غير اين صورت بايد درصدى از سود را قرار دهند.

حکم مزبور براى کسانى که اجازه وکالت ندارند، ظاهراً جنبه تعزیرى دارد؛ و مقیّد ساختن وکالت به اجازه، به خاطر عناوین ثانویه است؛ زیرا آزاد گذاشتن آن در شرایط فعلى، سبب سوءاستفاده و مفاسد عظیمى می‌شود. بنا بر آنچه گفته شد، مشروعیت مادّه مزبور بعید به نظر نمی‌رسد.

چنانچه ثابت شود که قاتل آن زن است، تا ثابت نشود که انگیزه آن حفظ ناموس خویش بوده، باید قصاص شود.‌

الف) منظور از «مبانى اسلام»، مسائل ضرورى دینى است. خواه در مسائل اعتقادى باشد، مانند توحید و معاد و عصمت انبیا و ائمّه معصومین (علیهم‌السلام) و امثال آن و خواه در فروع دین و احکام و قوانین اسلام و خواه در مسائل اخلاقى و اجتماعى باشد و منظور از «اخلال» هر کارى است که سبب تضعیف مبانى فوق، یا ایجاد بدبینى و شک و تردید نسبت به آن‌ها شود، خواه از طریق درج مقاله باشد، یا داستان، یا عکس و کاریکاتور و یا غیر آن.ب) اگر منظور از سؤال، گرفتن جواب باشد، اخلال نیست. ولى اگر به‌منظور ایجاد شبهه در افکار مردم باشد، اخلال محسوب می‌شود؛ و منظور از برداشت، اگر صرفاً بیان یک احتمال علمی باشد که تحت مطالعه قرار گیرد، اخلال نیست; امّا هرگاه به‌طورقطع روى آن تکیه شود، یا به‌طورى نشر گردد که در تضاد با مسائل ضرورى اسلام محسوب گردد، اخلال به مبانى خواهد بود.ج) بدون شک بین این دو تفاوت است. در نشریات عمومى گاه ممکن است شکل اخلال به مبانى اسلام به خود بگیرد، ولى در نشریات خصوصى این‌چنین نیست.

به كسى كه ادّعاى احتياج مى‏كند نمى‏توان زكات فطره داد، مگر آن‌که اطمينان حاصل گردد كه او فقير است، يا لااقل از ظاهر حالش گمان پيدا شود و يا بداند سابقاً فقير بوده و رفع فقر او ثابت نشده باشد.

به‌هرحال باید مطابق قوانین و مقررات عمل نمایید و تا تکلیف آن روشن نشده از تصرف در آن اجتناب کنید.

مادام که برای رهن به آن نیاز دارید خمس ندارد.

حفظ او واجب است.

هرگاه در بين نماز از ايستادن عاجز شود بايد بنشيند و اگر از نشستن هم عاجز شود بايد بخوابد، ولى تا بدنش آرام نگرفته بايد چيزى نخواند.

منظور لباسى است که در عرف عام می‌گویند لباس زنانه است و نیز لباس‌های مشترک، درصورتی‌که شکل آن‌ها متفاوت باشد جزء لباس‌های اختصاصى محسوب می‌شود.

درصورتی‌که مشقت ندارد تطهیر نماید و إلا با همان حال نماز بخواند.

این کار جایز نیست مگر در مواقع ضرورت؛ که آن نیز موجب بطلان روزه است.

هرگاه به گفته كسى كه سخنش قابل‌اعتماد نيست و می‌گوید غروب شده افطار كند، بعد بفهمد غروب نبوده، قضا و كفّاره بر او واجب است.