مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

آری در هر دو صورت صحیح است.

هرگاه رضايت صاحب‌ملک از قرائن روشن و قطعى باشد نمازخواندن در آن ملك اشكالى ندارد، هرچند به زبان نگويد و به‌عکس اگر با زبان اجازه دهد امّا بدانند قلباً راضى نيست نمی‌توانند نماز بخوانند.

باطن بدن نجس نمی‌شود.

درصورتی‌که اموالی داشته باشد که استفاده از آن برای پرداخت کفاره موجب ضرر و زیان نمی‌شود یا با صرفه جویی در نفقه بتواند کفاره را بپردازد این کار لازم است در غیر این صورت تبدیل به استغفار شده و چیزی بر شوهر واجب نیست.

براى زن استبراء نيست و هرگاه رطوبت مشكوكى از او خارج شود، پاك است وضو و غسل هم ندارد.

ارتداد در حکم فوت است و مهریه مانند زمان فوت به‌طور کامل به زوجه پرداخت می‌شود، البته اگر نزدیکی نشده باشد در مورد نصف آن با ورثه مصالحه نمایند.

موت منصّف مهريه نيست؛ خواه زن قبل از شوهر بميرد يا شوهر قبل از زن، ولى بايد توجّه داشت هنگامی‌که زن فوت كند، هرچند قبل از عروسى باشد، تمام مهريّه به او تعلّق می‌گیرد، امّا نصف آن به‌عنوان ارث به شوهر برمی‌گردد.

برای اینگونه اشخاص، مانعی ندارد.

اگر يكى از شک‌های باطل در اثناء نماز براى انسان پيش آيد نمی‌تواند نماز را بشكند، بلكه بايد اوّل مقدارى فكر كند اگر شك پابرجا شود، نماز را رها كند.

براى کم‌وزیاد كردن اجزاء نماز احتياط از روى سهو، سجده سهو واجب نيست.

در صورت همراه داشتن شیء غصبی، نماز باطل نیست. ولی بهتر ترک آن است.

نجس می شود ولی می توان با آن نماز خواند.

در فرض سؤال مانعی ندارد.

در شستن مخرج بول و غائط فرق ميان مجراى طبيعى و غيرطبيعى نيست، ولى در مخرج غيرطبيعى غير آب كفايت نمى ‏كند.

اگر منظور از عبد، غلام و خادم باشد اشکال ندارد.