مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه کسى حیوان گمشده اى را پیدا کند، باید یک سال از صاحب آن سراغ بگیرد، اگر پیدا نشد،مى تواند آن را از طرف صاحب اصلى آن در راه خدا صدقه بدهد یا خودش بردارد به نیّت این که اگر صاحبش پیدا شد عوض آن را بدهد و اگر مجهول المالک باشد باید با اجازه حاکم شرع آن را به مستحقّین داد.

چنانچه از بازار مسلمین و از دست مسلمان خریدارى شود و احتمال بدهید که خریدار از ذبح شرعى آنها تحقیق کرده، حلال است.

نهنگ حرام گوشت است.

خوک، نجس است و خوردن گوشت آن حرام و از گناهان کبیره است.

در فرض سوال می تواند آن گوسفند را ذبح کند و نذر ساقط می شود هر چند بهتر است با پول آن گوسفند ديگري که به لحاظ صفات، به آن نزديک باشد ذبح کند و به مصرف نذر برساند.‌

هرگاه در نگهداری آن کوتاهی نکرده اید بدهکار نیستید.

در صورتى که مبلغ دریافتى صرف مصارف کارمزد شود، مانعى ندارد.

بله در همین راستاست و جایز نیست مگر در مواردی که ضرورت اقتضا می کند.‌

هرگاه كفش كسى را ببرند و كفش ديگرى به جاى آن بگذارند، چنانچه بداند كفشى كه مانده مالكسى است كه كفش او را برده و اين كار عمداً انجام شده و دسترسى به آن شخص نيست، مى تواند آن را به جاى كفش خود بردارد و چنانچه دسترسى به حاكم شرع دارد از او اجازه بگيرد و هرگاهقيمت آن از كفش خودش بيشتر باشد بايد هر وقت صاحب آن پيدا شد زيادى قيمت را به او بدهدو اگر از پيدا شدن او مأيوس شود زيادى را از طرف صاحبش صدقه مى دهد، ولى اگر يقين دارد يا احتمال مى دهد كفشى كه مانده مال كسى نيست كه كفش او را برده، چنانچه از پيدا كردنصاحب آن مأيوس باشد بايد آن را صدقه دهد.

در غسل ارتماسی بايد پاها را نيز از زمين بلند كنند تا آب به زير آن برسد.

اگر قراردادى با او در این مورد داشته باشید، حق‌دارید. همچنین اگر در عرف و عادت محل این باشد که براى این‌گونه کارگران حقّ خاصی قائل می‌شوند و طرفین با علم و آگاهى بر این مسئله اقدام نموده‌اند، حق براى شما ثابت می‌شود (مطابق آنچه معمول محل است) در غیر این صورت حقّى ندارید; هرچند مستحب است مالک زمین، ملاحظه حال شمارا بنماید.

بنابر احتیاط واجب قضای نماز است.‌

فعلا تکلیفی ندارید ولی از این به بعد تکرار نکنید.

كسى كه میت را غسل مى دهد بايد مسلمان و بالغ و عاقل باشد و مسائل لازم غسل را بداند و احتياط مستحب آن است كه شيعه دوازده امامی باشد.

كسى كه قسم ياد مى كند بايد بالغ و عاقل باشد و اگر درباره مال خود قسم می خورد باید سفیه نباشد،همچنین حاكم شرع او را از تصرّف در اموالش منع نكرده باشد و از روى قصد و اختيار قسم بخورد، بنابراين قسم خوردن و ديوانه و كسى كه مجبورش كرده اند درست نيست، همچنين اگر در حال عصبانى بودن، بدون اراده و قصد قسم بخورد.