مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر چند سال بگذرد و كفّاره را به‌جا نياورد چيزى بر آن اضافه نمی‌شود.

در فرض سؤال کفاره ندارد ولی قضا لازم است.

در فرض سؤال؛ مرتکب گناه بزرگی شده است اما اگر قبل از ظهر بوده است کفاره ندارد و اگر بعد از اذان ظهر بوده است کفاره آن سیر کردن ده فقیر و درصورتی‌که نتواند، باید سه روز روزه بگیرد. (بنا بر احتیاط مستحب، این سه روز، پشت سر هم باشد.)

هر زمان ‌که توانست به‌صورت تدریجی یا یکجا بپردازد و چنانچه به این صورت نیز ممکن نیست به هر مقداری که توان دارد عمل کند و اگر نتواند استغفار كند.

کفاره تأخير و عذر، به ازا هرروز يک مد طعام (معادل 750 گرم گندم و مانند آن) و يا اطعام يک فقير است به‌گونه‌ای که يک انسان را سير کند، همچنین پرداخت پول بجای کفاره کافی نیست مگر اینکه یقین داشته باشد که فقیر، آن را صرف نان می‌کند.

هرگاه هیچ‌یک از اين سه كار ممكن نشود هرچند «مُد» كه می‌تواند به فقرا اطعام كند و اگر نتواند بايد 18 روز روزه بگيرد و اگر نتواند هرچند روز كه می‌تواند به‌جا آورد و اگر نتواند استغفار كند و همين اندازه كه در قلب بگويد: «استغفرالله» كافى است و واجب نيست بعداً كه قدرت پيدا كرد كفّاره را بدهد.

كفّاره روزه یکی از سه چيز است: آزاد كردن يك بنده، يا دو ماه روزه گرفتن، يا شصت فقير را سير كردن (و اگر به هرکدام يك «مُد» كه تقریباً 750 گرم است گندم يا جو يا مانند آن‌ها بدهد كافى است)؛ و در زمان ما كه بنده آزاد كردن موضوع ندارد در ميان دو چيز ديگر مخيّر است و به‌جاى گندم می‌تواند مقدار نانى بدهد كه گندم آن به‌اندازه يك «مُد» است.

در فرض سؤال قضا کافی است.

احتیاط واجب آن است که روزه‌ها را قضا کند.

درصورتی‌که موی ضخیم به‌اندازه کافی بر بالای آلت تناسلی باشد نشانه بلوغ است و در فرض سؤال که حکم را نمی‌دانسته قضا کافی است.

با داشتن روزه قضا روزه مستحبي نمی‌توان گرفت اما می‌تواند در روزهايي که روزه آن مستحب است نيت قضا کند. انشاء الله از ثواب روزه مستحبي نيز بهره‌مند خواهد شد.

اگر تصورش این بوده که به علت اضطرار می تواند غسل نکند قضای روزه کافی است و کفاره لازم نیست.

روزه‌اش صحیح است.

در روزه‌هاي قضايي که وقت آن کم است (مثلاً 10 روزه قضا از رمضان گذشته مانده و 10 روز نيز تا رمضان فرصت دارد) نيازي به اجازه شوهر نيست و بايد روزه بگيرد. ولي در روزه‌هاي نذر و روزه‌هاي قضايي که تا ماه رمضان‌ وقت کافي دارد و روزه گرفتن مزاحم حقوق شوهر می‌شود بايد از شوهر اجازه بگيرد. البته در قضاي روزه رمضان‌ که وقت کافي دارد اگر بدون اطلاع شوهر روزه گرفت و بعد از اذان ظهر شوهر تقاضاي تمکين و مانند آن نمود زن بايد روزه خود را ادامه دهد.

اين استحباب شامل روزه قضا نمی‌شود و فقط روزه مستحب را شامل است.