مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

بول و غائط حيوانى كه انسانى آن را وطى كرده، يعنى با آن نزديكى نموده است، نجس است بنا بر احتياط واجب.

بول و مدفوع حيوان نجاست‌خوار نجس است بنا بر احتياط واجب.

احکام بول و غائط متعارف را دارد؛ مگر آن‌که رعایت این احکام موجب عسر و حرج شدید شود.

نجس نیست.

هرگاه مایع مزبور از کلیه و مثانه و محل بول باشد نجس است و همچنین موادی که از خون دیالیزی گرفته می‌شود نجس است.

نجس نیست.

درصورتی‌که به‌صورت اصلی باشد متنجس است.

در فرض مسئله نجس نیست و وضو را هم باطل نمی‌کند؛ به‌طورکلی درصورتی‌که همراه با نجاستی مانند مدفوع یا خون نباشد پاک است.

نجس است و باید آن را تطهیر کند.

رطوبت‌هایی كه از انسان خارج می‌شود غير از بول و منى بر چند قسم است: اوّل آبى كه گاه بعد از بول بيرون مى‏آيد و كمى سفيد و چسبنده است و به آن وذی می‌گویند، دوم آبى كه هنگام ملاعبه و بازى كردن با همسر بيرون مى‏آيد و به آن مذی مى‏گويند، سوم آبى كه گاه بعد از منى بيرون مى‏آيد و به آن وذی گويند، همه اين آب‌ها درصورتی‌که مجرا آلوده به بول و منى نباشد، پاك است و وضو و غسل را هم باطل نمى‏كند.

فضله حيوانات كوچك مثل‏ پشه مگس و مانند آن‌ها پاك است.

فضله و بول پرندگان حلال‌گوشت و حرام‌گوشت نجس نيست، ولى احتياط مستحب پرهيز از حرام‌گوشت است مخصوصاً از بول خفّاش.

احتياط واجب آن است از بول حيوان حرام‌گوشت كه خون جهنده ندارد اجتناب كنند؛ ولی مدفوع آن پاک است، هرچند احتیاط مستحب آن است که از آن نیز اجتناب کنند.

بول و مدفوع انسان و هر حیوان حرام‌گوشت كه خون جهنده دارد، يعنى اگر رگ آن را ببرند خون از آن به‌سرعت جارى می‌شود، نجس است؛ بنابراین از فضله موش و گربه و حيوانات درنده و مانند آن‌ها بايد اجتناب كرد.

البته اگر بتوانيد دربیاورید بهتر است. و درهرحال استفاده از آن دستشويى اشكال ندارد به خصوص این‌که احتمال باقی ماندن آن به‌گونه‌ای كه قابل‌استفاده باشد بعيد است.