مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

لازم است اوّل غسل کند سپس در کلاس درس حاضر شود.

كسى كه وظيفه‏اش تيمّم است اگر يقين داشته باشد يا احتمال دهد كه تا آخر وقت عذرش باقى مى‏ماند مى‏تواند در اوّل وقت با تيمّم نماز بخواند، ولى اگر يقين داشته باشد كه تا آخر وقت عذر او برطرف مى‏شود بنابر احتياط واجب بايد صبر كند.

1- عدم امکان تهیه آب 2- دسترسی به آب با مشقت زیاد 3- ترس از بیماری یا طولانی شدن آن 4- ترس از هلاک شدن از تشنگی یا افتادن در مشقت زیاد 5- دسترسی به آب فقط به مقدار تطهیر بدن یا لباس 6- آب موجود غصبی یا ظرف آن غصبی یا از طلا و نقره باشد 7- تنگ شدن وقت برای نماز

بايد هم قضاى آن را انجام دهد و هم كفّاره نذر را بجا آورد.

كسى كه نذر كرده عملى را مستمرّاً ترك كند و زمانى براى آن معيّن ننموده، چنانچه از روى اختيار آن را به جا آورد براى دفعه اوّل بايد كفّاره بدهد و اگر نذر او چنان بوده كه هر دفعه از آن عمل، مستقلًّا تحت نذر قرار داشته احتياط واجب آن است كه براى هر دفعه، كفّاره‏اى بدهد، امّا اگر چنين قصدى نداشته، يا شك كند قصدش چگونه بوده يك كفّاره بيشتر واجب نيست.

اگر كسى از روى اختيار به نذر خود عمل نكند گناه كرده و بايد كفّاره بدهد و كفّاره نذر عبارت است از اطعام شصت فقير، يا دو ماه پى در پى روزه گرفتن (یعنی سی و یک روز آن را پشت سر هم بجا آورد)، يا يك بنده آزاد كردن؛ و در زمان ما كه بنده آزاد كردن موضوع ندارد در ميان دو چيز ديگر مخيّر است.

تا هنگام نذر فرا نرسد و تخلف نکند کفاره واجب نمی شود.

نذری که صیغه آن خوانده شده قابل فسخ نیست و این یک فتوا است.

اگر نذر مخصوص فقرا بوده نمی تواند از آن بردارد مگر خودش فقیر باشد، اگر نذر مطلق بوده می تواند مقداری برای خود بردارد.

مى توانند نذورات مذکور را صرف کارهاى فرهنگ اسلامى در همان مسجد کنند و اگر در آن مسجد ممکن نیست صرف عمران و آبادى مساجد دیگر، یا کارهاى فرهنگى آنها کنند.

متعلّق به مراسم عزادارى سید الشّهدا و هزینه هاى مختلف آن است.

گوسفندى را که نذر امامزاده کرده، باید گوشت آن را به زوّار و فقراى آن محل بدهد و چنانچه خودش نیز جزء زوّار باشد مى تواند سهمى از آن ببرد.

اگر مبلغ نذر جزئى است احتیاط آن است که در هر یک از سه مورد، آن مقدار را مصرف کند و اگر مبلغ و مقدار قابل توجّهى است مى تواند قرعه بزند و مطابق آن عمل کند.

می تواند یک دهم آن را مثلا برای خود بردارد.

هرگاه نذر كند به زيارت يكى از امامان مثلًا به زيارت حضرت امام حسين عليه السلام مشرّف شود، اگر به زيارت امام ديگرى برود كافى نيست و هرگاه به واسطه عذرى نتواند آن امام را زيارت كند چيزى بر او نيست