اقتدا به نماز نافله امام به تصور نماز واجب
اگر شخصی به تصور نماز واجب، به نماز نافله امام جماعت اقتدا کند چه وظیفهای دارد؟
نماز او فرادا میشود و باید بهصورت فرادا تمام کند و اگر بعد از نماز بفهمد قضا ندارد.
نماز او فرادا میشود و باید بهصورت فرادا تمام کند و اگر بعد از نماز بفهمد قضا ندارد.
درصورتیکه بيمار بتواند بهوسیله طبيب همجنس مشكل خود را حل كند، بايد به او مراجعه نمايد.
نماز قضا را میتوان در سفر بهجا آورد، البته اگر در سفر بخواهد نمازهایى را که در حضر قضا شده است بهجا آورد، باید نمازهاى ظهر و عصر و عشاء را چهار رکعتى قضا کند.
واجب نیست; ولى خلاف آن را نگوید. امّا اگر مشکل مهمیباشد، گفتنش بهتر است.
از زمان وقوع جرم حساب میشود، ولى تا تمام مدّت اقساط نگذرد دیه حال نمیشود.
اعتکاف عبادتي است مستحب و در قرآن کريم نيز به آن اشاره شده است و هر زمانى از سال كه روزه در آن صحيح باشد جايز است. بنابراين در غير عيد فطر و قربان مى توان معتكف شد و بهترين زمان اعتكاف ماه مبارك رمضان، و با فضيلت ترين آن، دهه آخر اين ماه پربركت است.
در کتب معتبر دیده نشد.
در مورد نماز صبح، احتیاطاً 5 دقیقه بعد از تمام شدن اذان، نماز بخوانید و معیار این است که انسان ظن قوی به دخول صبح پیدا کند هرچند بدون رعایت این احتیاط باشد که معمولاً بدون رعایت این احتیاط کمتر یقین حاصل میشود.
هرگاه مقدار کمی کف دست بلند شده باشد مانعی ندارد و نماز صحیح است.
این کار مبطل روزه نیست ولی سزاوار است روزهدار از آن بپرهیزد.
درصورتیکه 750 گرم باشد کافی است.
درصورتیکه ارباب دم بجاى گرفتن دیه به این کار رضایت بدهند و دختر ولىّ دختر راضى به این امر باشند اشکالى ندارد.
خیار فسخ ندارد ولى میتواند حقّ خود را مطالبه کند.
درصورتیکه شوهرش حقّ شرعى خود را در مورد حضانت مطالبه کند و حاضر به طلاق باشد، نمیتوان اجباراً صیغه طلاق را جارى کرد، ولى میتوان مرد را وادار کرد که به مقدار متعارف به زن، حقّ دیدن بچهها را بدهد و مرد باید از این امر امتناع نکند و مسئله حضانت غیر از مسئله حقّ دیدار است.
براى خواندن صيغه عقد موقّت كافى است بعدازآنکه مدّت و مهر معيّن شد، زن بگويد: «زَوَّجْتُكَ نَفْسِي فِى الْمُدَّةِ الْمَعْلُومَةِ عَلَى الْمَهْرِ الْمَعْلُومِ» (من خودم را به همسرى تو در مدّت معيّن با مهر معيّن درآوردم) مرد نيز بگويد: «قَبِلْتُ» (قبول كردم) يا اينكه وكيل زن بگويد: «مَتَّعْتُ مُوَكِّلَتِي مُوَكِّلَكَ فِى الْمُدَّةِ الْمَعْلُومَةِ عَلَى الْمَهْرِ الْمَعْلُومِ» (موكّله خودم را به ازدواج موكّل تو در مدّت معيّن با مهر معيّن درآوردم) وكيل مرد نيز بگويد: «قَبِلْتُ لِمُوَكِّلِي هَكَذا» (قبول كردم براى موكّل خودم همینطور).