مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

از این کار در زمان عادت ماهانه پرهیز شود و در غیر ایام عادت ماهانه بدون رضايت زوجه حرام و با رضايت وى كراهت شديد دارد، بعضاً منشأ بيمارى هاى گوناگونى مى شود و چنانچه منی خارج نشود بنابر احتياط واجب بايد جمع كند بين غسل و وضو.

درصورتی‌که فایده قابل‌ملاحظه‌ای داشته باشد مانعی ندارد.

درصورتی‌که به نهی از منکر دیگران توجهی نمی‌کنند با دو شرط می‌توان به آن‌ها نگاه کرد نخست این‌که به‌قصد لذت نباشد دیگر این‌که خوف وقوع در گناه نرود، البته این حکم در مورد نپوشاندن شکم صدق نمی‌کند.

صاحب زمين و زارع بدون رضايت يكديگر نمی‌توانند مزارعه را به هم بزنند، ولى اگر به هنگام قرارداد، حقّ فسخ براى هر دو، يا يكى از آن دو معيّن كرده باشند، می‌تواند مطابق قرارداد، معامله را به هم زند.

از طرف كسى كه زنده است (بالغ، كودك و ديوانه‌اى كه حج بر او مستقر نشده) فقط براى حج مستحبی مى‌توان اجير كرد، مگر نسبت به كسانى كه حج بر آن‌ها واجب شده و براثر كوتاهى آن را بجا نياورده‌اند و اكنون به خاطر بيمارى يا پيرى، ناتوانى و جنون قادر بر حج نيستند، در اين صورت واجب است نايب بگيرند؛ امّا اگر زمانى استطاعت مالى پیداکرده كه استطاعت جسمى نداشته و يا راه براى او باز نبوده، حج بر وى واجب نيست و گرفتن نايب نيز واجب نمى‌باشد؛ نه در حيات، نه بعد از مرگ او. ولى احتياط مستحب اين است كه در زمان حیات اجير بگيرد.

در واجبات وضو تفاوتى ندارد.

در زكات فطره مانند زكات مال قصد قربت لازم است، يعنى بايد براى اطاعت فرمان خدا زكات فطره بدهد و نيّت فطره نيز شرط است.

آرى ذکوریّت شرط لازم است بنابر احتیاط واجب مگر این که زنان مقدّمات امر کارشناسى را انجام دهند و قاضىِ مذکّرِ مافوق انشاى رأى کند و در قرار دادن زن به عنوان قاضی تحکیم نیز اشکال دارد.

این کارها جایز نیست.

واقولى به اين معناست كه طرفين عقد شرط كنند اگر كسى از معامله پشيمان شد می‌تواند با پرداخت مبلغ معيّنى معامله را فسخ كند. توضيح و حكم: «واقولى» درواقع همان «شرط فسخ» است، يعنى هر كس پشيمان شود می‌تواند معامله را فسخ كند به‌شرط پرداخت مبلغى معيّن. بايد توجه داشت «اسقاط كافه خيارات» كه اكنون مرسوم است و در مبایعه‌نامه‌ها قيد می‌‌شود شامل اين مورد نمی‌گردد.

اگر تا بالای سینه و زیر زانو پوشیده باشد صدق نیمه عریان نمی کند.‌

يا مُحْسِنُ قَدْ أَتاكَ المـُسِيءُ وَقَدْ اَمَرْتَ الْمـُحْسِنَ أنْ يَتَجاوَزَ عَنِ الْمـُسِيءِ أنْتَ الْمـُحْسِنُ وَ اَنَا الْمـُسِيءُ بِحَقِّ مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد صَلِّ عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَ تَجَاوَزْ عَنْ قَبِيحِ مَا تَعْلَمُ مِنِّي اي خدايي كه به بندگان احسان مي‎كني بنده گنه‎كار به در خانه تو آمده و تو امر كرده‎اي كه نيكوكار از گناهكار بگذرد، تو نيكوكاري و من گناهكار؛ به‌حق محمد وآل محمد: رحمت خود را بر محمد وآل محمد: بفرست و از بدي‎هايي كه مي‎داني از من سرزده بگذر.

سخن گفتن و خنديدن در حال طواف و حتّى خوردن چيزى، طواف را باطل نمى‌كند؛ ولى بهتر است در حال طواف (خواه واجب باشد، يا مستحب) سخنى جز ذكر خدا و دعا نداشته باشد و با حضور قلب اين عبادت بزرگ را انجام دهد و از هر كارى كه حضور قلب را مى‌كاهد، پرهيز كند.

نمازهای سابق صحیح است ولی از این به بعد رعایت کنید.