مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

با توجه به آنچه نوشته‌اید ضامن نیست.

درصورتی‌که نقص و ضرر مستند به چنین کارهایی بوده هرکسی در این کار سهیم بوده ضامن دیه می‌باشد.

این مورد منصرف از خطأ می‌باشد و علاوه بر آن ضمان عاقله خلاف اصل است و به‌قدر متیقن آن اکتفا می‌شود بنابراین کسی که خسارت وارد کرده ضامن دیه و جبران خسارت بر دیگری می‌باشد.

هر کس معتقد باشد واقعاً در چشمش اثری است که با آن می‌تواند آسیب به دیگری برساند، اگر از آن استفاده کند و خسارتی وارد شود ضامن است.

با توجه به آنچه بیا فرموده‌اید عمل به این‌گونه تعهد واجب نیست.

احتیاط آن است که در طلا و نقره نمی‌توان شرط عدم ضمان نمود.

آرى هرکدام به‌تناسب مسئول‌اند. مگر این‌که قرارداد خاصی در میان کارگر و کارفرما باشد.

مالیتی ندارند و هر جا دسترسی پیدا کنید اگر منشأ نزاع و فسادی نشود می‌توانید آن را از بین ببرید.

ديه بر عهده صاحب‌کار نيست؛ مگر آن‌که قبلاً شرط كرده باشند كه ديه او درهرحال بر عهده صاحب‌کار باشد، يا قانون كار ايجاب كند و آن‌ها بر اساس قانون كار قرارداد بسته باشند.

اگر وحشى شدن و خطرناك بودن مسلّم باشد و صاحب گاو آن را برگردانده باشد ضامن است، بنا بر احتياط واجب.

احتياط واجب آن است كه خسارت را جبران كند.

ضامن است.

اگر آن شخص متعهد به حفاظت از آن‌ها شده و سالخوردگان عقل و هوش کافی نداشته‌اند و براثر خارج شدن آسیب‌دیده‌اند نگهبان ضامن است.

احتیاط آن است که طرفین به‌شرط عمل کنند.

اگر مال غصبى را با اطّلاع از غصب بودن عاريه كند و در دست او از بين برود، مالك مى‏تواند عوض مال را از او بگيرد و اگر به او دسترسى پيدا نكند از كسى كه مال را غصب كرده مطالبه كند؛ و همچنين عوض استفاده‏هايى را كه عاريه كننده برده بايد بدهد