اگر داخل وقت باشد احتیاطاً اعاده کند و اگر وقت گذشته است قضا لازم نیست.
اولاً: منظور از فساد بینى آن است که براثر عفونتِ جنایت، یا پاشیدن اسید، یا مانند آن، کل بینى از بین برود. ثانیاً در صورت فساد کامل، دیه کامله دارد و در صورت شکستن و فساد ناقص، اعم از اینکه جبران شود یا نشود، رجوع به ارش خواهد شد.
مستی غیر عمد و سایر بیهوشی‌های غیر عمد (مانند بیهوشی بیمار برای جراحی) قضا ندارد ولی در بیهوشی عمد و مستی عمدی احتیاطاً قضا کند و منظور از بیهوشی عمدی این است که بدون عذر با خوردن دارو و یا کار دیگری خود را بی‌هوش کند.
روزه وصال این است که انسان افطار نکند و روزه اول را به نیت روزه به‌روز دوم متصل کند که حرام است و در فرض سؤال تنها روزه‌ی روز اول او صحیح است.
کسي که براثر تجربه يا گفته پزشک يقين دارد و يا احتمال قابل‌توجهی می‌دهد روزه برايش ضرر دارد روزه‌اش صحيح نيست و نبايد روزه بگيرد بنابراین هرگاه از گفته طبيب حاذق متعهّد خوف ضرر پيدا كنيد كه روزه برايتان ضرر دارد، روزه را افطار می‌کنید؛ و چنانچه پس از ماه مبارك توانستيد، قضاى آن را به‌جا آوريد؛ و اگر بيمارى شما تا ماه رمضان سال بعد ادامه پيدا كرد، قضا بر شما واجب نيست; بلكه براى هرروز فقط يك مد طعام (هفت‌صد و پنجاه گرم، گندم، برنج و مانند آن) به فقيرى می‌پردازید؛ و با توجّه به اينكه اشتياق زيادى براى روزه گرفتن داريد، خداوند انشاء الله به شما اجر روزه‌داران را عنايت خواهد كرد.
وظیفه او این است که آن وسایل را به صاحبش (مثلاً مسجد) بازگرداند و اگر قدرت داشته باشد میتواند وجه خود را از سارق باز پس بگیرد.
اگر در حضر نماز بخوانند بلند خواندن مستحب است و اگر در سفر باشد در صورتى مستحب است که با جماعت بخواند نه فرادا.
در فرض سؤال نمی‌تواند روزه مستحبي بگيرد.
در مورد تبرع اشکالی ندارد و آنچه اشکال دارد جایی است که به کمتر از قیمت به دیگری واگذار نماید.
در مواردی که عمدی نبوده گناهی نکرده‌اند و انشاء الله قبول است.
در مورد مرگ مغزی باید حتماً به مسلمان پیوند زده شود اما پیوند عضو میت مسلمان به کافر چنانچه مسلمانی نیاز ندارد و پیوند گیرنده غیرمسلمان کافر حربی نیست و ضرورتی وجود دارد مانعی ندارد.
مراسم حسینى باید رمز وحدت، محبت، دوستى، ایثار و فداکاری باشد و از هر کار که سبب اختلاف می‌شود باید به شدّت پرهیز شود.
احتیاط واجب آن است که آن را باز نمایند.
بهترین راه بالا بردن سطح فرهنگ عمومى از نظر مذهبى، و گماردن افراد امین بر موقوفات است.
در مورد کفاره عذر، باید یک مد کامل به فقیر پرداخت نمود؛ برای مثال درجایی که سه مد را می‌خواهد به دو فقیر بدهد باید به یکی 2 مد و به دیگری یک مد بدهد و نمی‌توان کفاره 3 مد را بین دو نفر تقسیم نمود و نفري يک و نيم مد بدهد و درجایی که می‌خواهد نقداً بپردازد نمی‌توان 3000 تومان را بین دو نفر تقسیم کند و نفری 1500 تومان بپردازد باید به یکی 1000 و به دیگری 2000 بپردازد و درهرصورت پرداخت پول بجای کفاره کافی نیست مگر اینکه یقین داشته باشد که فقیر، آن را صرف نان می‌کند.
