مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

با توجّه به این‌که سپرده‏ها به‌عنوان مضاربه‏ گذارده می‌شود، سود مضاربه‏ اشكالى ندارد.

چنانچه عذر شرعی داشته است باید برای هرروز دو نفر مسکین را اطعام کند و اگر عذر عرفی داشته بچه‌ها باید بعداً قضا کنند و نیازی به وصیت نیست، البته اگر عذر نداشته و عمدی بوده است باید 62 فقیر را برای هرروز سیر کند.

او مى تواند در حال حیات خود جانى را عفو کند، و نسبت به یک سوم دیه نیز وصیّت نماید. امّا نسبت به وصایاى دیگر او، احتیاط واجب آن است که ورثه (اگر صغیر در میان آنها نباشد) به آن عمل کنند.‌

هرگاه ادامه رابطه با آن‌ها مفسده داشته باشد و يا ترك آن موجب نهى از منكر آنان شود مى‌توان موقّتآ آن را ترك كرد. در غير اين دو صورت، بايد در حدّ واجب صله‌رحم كرد و درعین‌حال امربه‌معروف و نهى از منكر با زبان خوش فراموش نشود.

هرگاه عقود شرعی را رعایت کنند مانعی ندارد اما اگر طلا به عنوان رهن باشد و وامی که می دهند جنبه عقود شرعیه در آن رعایت نشود ربا و حرام است.

اين كار جايز نيست، مگر به مقدار ضرورت; آن‌هم درجایی كه هيچ راه ديگرى وجود نداشته باشد.

سُبْحانَ ربی الْعَظيمِ وَ بِحَمدِهِ: پاك و منزّه است پروردگار بزرگ من و او را سپاس می‌گویم.

پرداخت کفاره روزه والدین بر فرزندان واجب نیست و حتی از اصل مال میت نیز نمی‌توان پرداخت مگر در دو صورت: 1- با رضایت ورثه کبیر و از سهم آن‌ها. 2- میت در این زمینه وصیت نموده باشد که از ثلث اموال وی پرداخت می‌شود.

رهن منافع صحیح نیست باید رهن عین باشد.

طواف و نماز آن را در هر دو صورت بايد اعاده كند.

نماز را ادامه می‌دهد و احتیاطاً دوباره می‌خواند.

باید به یکی از مواقیت برگردد و محرم شود و اگر نمی‌تواند به خارج حرم رفته و محرم شود.

اگر نهى از منکر را ترک کند فاسق است.

قرارداد وكالت را می‌توان به‌وسیله خواندن صيغه فارسى يا عربى يا هر زبان ديگر انجام داد، همچنين اگر عملاً به ديگرى بفهماند كه او را وكيل كرده و او هم عملاً بفهماند كه قبول نموده است (مثلاً مال خود را براى فروختن به او بسپارد و او هم قبول كند) آن نيز صحيح است.

چنانچه صاحبان آن اموال را می شناسد و مفسده ای ندارد باید به آنها بازگرداند و یا صاحب مال رضایت دهد و اگر نمی شناسد و یا دسترسی ندارد، باید تمام آن را به فقرا بدهد و اگر خودش فقیر باشد می تواند به اندازه رفع فقر از آن استفاده کند.