مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

آنچه عرفا ضرر محسوب شود حرام است.

غير از روزه‌هايى كه گفته شد روزه‌هاى حرام ديگرى نيز هست كه در کتاب‌های مفصّل گفته‌شده است‏.

روزى كه انسان شك دارد كه آخر ماه شعبان است يا اوّل ماه رمضان، اگر می‌خواهد روزه بگيرد بايد به‌قصد آخر شعبان باشد و اگر به نيّت اوّل ماه رمضان روزه بگيرد حرام و باطل است.

هرگاه عقیده‌اش اين بود كه روزه براى او ضرر ندارد و روزه گرفت و بعد از مغرب فهميد روزه براى او ضرر داشته، احتياط مستحب آن است كه قضاى آن را به‌جا آورد.

اگر طبيب بگويد روزه ضرر دارد امّا او باتجربه دريافته است كه ضرر ندارد، بايد روزه بگيرد و در صورت معلوم نبودن ضرر، مى‏تواند يكى دو روز تجربه كند و بعد طبق دستور عمل نمايد.

كسى كه می‌داند روزه براى او ضرر دارد بايد روزه را ترك كند و اگر روزه بگيرد صحيح نيست، همچنين اگر يقين ندارد امّا احتمال قابل‌توجهی می‌دهد كه روزه براى او ضرر دارد، خواه اين احتمال از تجربه شخصى‏ حاصل‌شده باشد يا از گفته طبيب.

روزه مستحبی اولاد اگر اسباب اذيّت پدر و مادر شود جايز نيست، ولى اجازه گرفتن از آن‌ها لازم نمی‌باشد.

روزه گرفتن زن (روزه مستحبی) درصورتی‌که حقّ شوهرش از بين برود بدون اجازه او جايز نيست و اگر حقّ او از بين نرود نيز، بنا بر احتياط واجب بايد با اجازه شوهر باشد

دو روز از سال روزه‌اش حرام است: عيد فطر (اوّل ماه شوّال) و عيد قربان (دهم ماه ذی‌الحجه).

می‌توانند به همان حالت مردان نشسته و فرقی ندارد.

مستحب است در حال تشهد بر ران چپ بنشيند و روى پاى راست را بر كف پاى چپ بگذارد و نيز مستحب است قبل از تشهد بگويد: «الْحَمْدُ لِلَّهِ» يا «بسم‌الله وَ بِاللَّهِ وَ الحَمْدُ لِلَّهِ وَ خَيْرُ الْأسْماءِ لِلَّهِ» و نيز مستحب است در حال تشهد دست‌ها را بر ران بگذارد و انگشت‌ها را به يكديگر بچسباند و به دامان خود نگاه كند و بعد از تمام شدن تشهد اوّل بگويد: «وَ تَقَبَّلْ شَفْاعَتَهُ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ» (خداوندا شفاعت پيامبر صلی‌الله عليه و اله را بپذير و درجه او را بالاتر ببر).

لازم نیست سلام خوانده شود و در ضمن تشهد سجده‌ی سهو کفایت از تشهد می‌کند.

صلوات جزء تشهد است و باید گفته شود.

شهادت رابعه نه در اذان و اقامه جایز است و نه در نماز، موجب بطلان نماز می‌گردد.

نظر به اینکه ائمه معصومین (علیهم‌السلام) اجازه اضافه کردن شهادت ثالثه را نداده‌اند، این کار صحیح نیست و وظیفه ما در این‌گونه موارد تبعیت از دستورات معصومین (علیهم‌السلام) است.