مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

خواندن سوره حمد به نیت دعا به‌وسیله قرآن نه‌تنها هیچ اشکالی ندارد بلکه موافق احتیاط است.

سزاوار است سوره «توحید» فی الجمله در نماز های شبانه‌روز خوانده شود.

به‌قصد قربت می‌تواند بگوید ولی گاهی ترک کند.

به‌قصد ذکر مطلق مانعى ندارد.

نماز باطل نمی‌شود ولی خلاف احتیاط است.

خواندن این سوره‌ها به‌قصد رجاء در این نمازها اجر و پاداش دارد و می‌تواند بعضی را در رکعت اول و بعضی را در رکعت دوم به‌جا آورد و اشتباه و نظایر آن، سوره‌هایی است که ازنظر مقدار هم‌اندازه آن‌ها باشند.

شايسته است در نمازها در ركعت اوّل سوره «انّا انْزَلْناهُ» و در ركعت دوم سوره «قُلْ هُوَ الله احَدٌ» را بخواند و هيچ سوره‏اى را در هر دو ركعت تكرار نكند، مگر سوره «قُلْ هُوَ الله» و سزاوار نيست در تمام نمازهاى شبانه‌روز سوره «قُلْ هُوَ الله احَدٌ» را ترك كند و بهتر است سوره‌هایی براى نماز انتخاب شود كه مردم را متوجّه امورى كه به آن نياز دارند و ترك گناهانى كه به آن آلوده‌اند كند.

به‌قصد قربت مطلقه مانعی ندارد.

مستحب است در ركعت اوّل نماز پيش از خواندن حمد بگويد: «اعوذبالله بالله مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجِيمِ» و نیز مستحب است «بسم‌الله» را در ركعت اوّل و دوم نماز ظهر و عصر بلند بگويد، همچنين مستحب است حمد و سوره و اذكار نماز را شمرده بخواند و آيات را به هم نچسباند و مخصوصاً به معنى آن‌ها توجّه داشته باشد و اگر نماز را با جماعت مى‏خواند بعد از تمام شدن حمد امام، به اميد ثواب پروردگار بگويد: «الْحَمْدُ لِلَّهِ رِبِّ الْعالَمينَ» و بعد از خواندن سوره «قُلْ هُوَ الله احَدٌ» يك يا دو يا سه مرتبه بگويد: «كَذلِكَ الله ربی» يا «كَذلِكَ الله رَبُّنَا».

1 و 2 ـ درصورتی‌که نظر او فقط سوره توحید بوده و سهواً غیر آن را خوانده است باید اعاده کند و سجده سهو ندارد.3 ـ نماز صحیح است.

منظور تعداد آیات است.

در نمازهاى مستحبى مى‏توان سوره را ترك كرد حتّى آن نماز مستحبی كه به ‏واسطه نذر كردن واجب شده باشد، ولى نمازهاى مستحبی مخصوصى كه سوره‌های خاصی دارد بايد به دستور آن عمل كرد.

باید بعد از حمد سوره را هم بخواند.

اگر حمد يا سوره يا هر دو را فراموش كند، چنانچه قبل از ركوع يادش بيايد بايد برگردد و بخواند، امّا اگر بعد از رسيدن به حدّ ركوع يادش بيايد نمازش صحيح است.

درصورتی‌که جاهل مقصّر باشد باید قضا کند، ولى اگر دسترسى به فراگرفتن مسئله نداشته، یا اصلاً احتمال بطلان نمی‌داده، قضا ندارد.