درصورتی‌که آن دارو منحصربه‌فرد نباشد و بيمار جنبه اورژانسى نداشته باشد، استعمال آن دارو روى انسان جايز نيست; امّا اگر دارو منحصربه‌فرد است و استعمال آن ضرورى به نظر می‌رسد و احتمال نجات بيشتر از احتمال خطر است، بايد آن را در مورد بيمار به کاربرد.
دیه مقتول مانند سایر اموال اوست و باید سهم صغیر را نزد قیّم امین بسپارند تا براى او نگهدارى کند و بقیّه طبق قانون ارث تقسیم میشود.
با توجه به اینکه این امور باعث بدنمایی چهره مسلمین با ایمان می شود باید از این امور اجتناب کرد.
معیار در این موضوع، سفرهای غالب فرد است؛ اگر غالباً برای تحصیل مسافرت می‌کند، در سفرهای دیگر مانند صله‌رحم حتّی به همان محل، حکم مسافر را دارد ولی چنانچه مداوم مثلاً یک روز برای کار و یک روز برای تحصیل و یک روز برای زیارت مسافرت می‌کند هرچند به نقاط مختلف باشد، درمجموع کثیرالسّفر محسوب میشود.
درصورتی‌که بتوان از این طریق نهی از منکر کرد جواب دادن اشکالی ندارد.
كسى كه براى حج نيابتى اجیرشده، سپس در همان سال، استطاعت مالى پیداکرده، چنانچه مورد اجاره همان سال باشد، بايد حج نيابتى را بجا آورد و اگر استطاعت او باقى ماند، در سال آينده براى خودش حج بجا آورد.
هرگاه فروشنده منکر وجود عیب در موقع فروش باشد، و خریدار دلیلى بر سخن خود نداشته باشد، قول فروشنده پذیرفته میشود. امّا خریدار حق دارد از او بخواهد نزد حاکم شرع قسم یاد کند.
چنانچه از محارم او باشد مانعی ندارد، هر چند بهتر است که زن تلقین ندهد.
100 شتر است، البته در مورد زن نصف است.
مسلماً سبب آزار روحی شیطان است زیرا نوعی اعلام بیزاری از شیطان و توجه به خدا است.
خواندن نماز مستحب برای کسی که نماز قضا دارد اشکالی ندارد.
در فرض سؤال بايد براى طواف و نماز نايب بگيرد و بقيّه اعمال عمره را خودش بجا آورد و چنانچه به ايران آمده، بايد برگردد و اعمالش را انجام دهد و اگر نمى‌تواند برگردد، بايد براى اعمال عمره نايب بگيرد، ولى بايد خودش تقصير نموده و ترتيب بين تقصير و ساير اعمال را مراعات كند و تا اعمال عمره را انجام ندهد، در احرام باقى مى‌ماند.
بستن «هميان» (هميان چيزى است كه، بر كمر مى‌بندند و پول نقد و مانند آن را در آن مى‌گذارند) و مانند آن بر كمر مانعى ندارد، هرچند دوخته‌شده باشد. همچنين بستن كمربند روى احرامى نيز مانعى ندارد؛ خواه دوخته باشد، يا غير دوخته. بستن شال دوخته‌شده روى احرامى نيز بى‌مانع است، امّا احتياط مستحب در تمام این‌ها ندوخته بودن است.
بايد از بيمار يا ولی او اجازه بگيرد؛ و اگر دسترسى به آن‌ها نيست، ما به‌عنوان حاكم شرع در این‌گونه موارد ضرورى به اطبا اجازه می‌دهیم و ضامن نيستند. (به‌شرط اينكه به مقدار كافى دقّت كنند).
