مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

صحیح نیست.

هرگاه در هواى صاف به‌واسطه تاريكى يقين كند مغرب شده و افطار كند بعد معلوم شود مغرب نبوده، باید قضا نماید و کفاره ندارد.

هرگاه شخص عادلى خبر دهد مغرب شده و او افطار كند بعد معلوم شود مغرب نبوده است، باید قضا نماید ولی کفاره ندارد.

كسى بگويد صبح شده و انسان به گفته او يقين نكند يا خيال كند شوخى می‌کند و كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده، روزه‌ی او باطل بوده‌اما فقط قضا دارد و کفاره ندارد.

هرگاه كسى بگويد صبح نشده و هنوز وقت باقى است و انسان به گفته او كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد و بعد معلوم شود صبح بوده، در اينجا نيز قضا لازم است.(البته: درصورتی‌که آن فرد انسان موثقی باشد تحقیق بوده و کافی است و قضا ندارد)

اگر بعد از تحقيق يقين كند صبح نشده و چيزى بخورد، بعد معلوم شود كه صبح بوده، روزه صحیح است و اگر ماه رمضان باشد قضا واجب نيست.

نماز قضا اولویت دارد و امید است ثواب آن بجای نمازهای نافله محسوب شود.

درصورتی‌که جلسه قرآن همراه با آموزش مفاهیم و معانی باشد مقدم است.

اگر بدون آن‌که تحقيق کند صبح شده يا نه يا بعد از تحقيق، شک يا گمان کند که صبح شده است و کاري که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده روزه باطل است و اگر روزه ماه رمضان است تنها قضا دارد.

فقط آب خوردن مانعی ندارد.

فقط در حال راه رفتن رعایت قبله لازم نیست و باید قبله را رعایت کند.

در بین شفع و وتر ترتیب را رعایت کنید، در بقیه لازم نیست.

می‌تواند نماز شفع و وتر را بخواند و بعد هم بقیه را به‌قصد رجاء (یعنی به امید رسیدن به ثواب) بخواند.

در فرض سؤال روزه باطل است و باید قضا نماید ولی کفاره ندارد.

در فرض سؤال روزه‌ی او صحیح است.