فلسفه بطلان نماز با موی حیوان حرامگوشت
با توجه به اینکه تار موی حیوان حرامگوشت، صدق لباس نمیکند چرا مبطل نماز است؟
در اینجا موضوع، حکم لباس نیست بلکه موضوع «صلی فیه» است که در روایات وارده شده و این عنوان بر آن صدق میکند.
در اینجا موضوع، حکم لباس نیست بلکه موضوع «صلی فیه» است که در روایات وارده شده و این عنوان بر آن صدق میکند.
هرگاه آب دهان يا بينى يا رطوبت ديگرى از حيوان حرامگوشت (مانند گربه) در بدن يا لباس نمازگزار باشد مادام كه عين آن برطرف نشده نماز با آن اشكال دارد، امّا اگر خشك شود و عين آن برطرف گردد نماز صحيح است.
اگر مرواريد يا موم همراه نمازگزار باشد براى نماز او اشكالى ندارد ولى نمازخواندن با دكمه صدف كه از حيوان حرامگوشت گرفته میشود اشکال دارد.
نماز بالباس مذکور صحيح است؛ خواه لباس در داخل تهيّه شده باشد يا در خارج.
این ایّام چرمهای مصنوعى را بهوسیله مواد پلاستیکى و مانند آن میسازند نمازخواندن با آن اشکالى ندارد و هرگاه شک کند که چیزى چرم مصنوعى است یا چرم واقعى یا از حیوان حرامگوشت، یا حیوان مرده، آنهم اشکالى ندارد.
بنا بر احتیاط واجب باید از پوست خز و سنجاب در نماز اجتناب کرد.
نمازخواندن بالباسی که به تخم کلاغ آغشته شده است اشکالی ندارد.
نمازخواندن با کیف یا کمربندی که از پوست مار تهیهشده است، اشکالی دارد.
تفاوتی با موی حیوانات حرامگوشت ندارد، لذا نماز با آن اشکال دارد.
نشستن حشره و مگس روی بدن یا لباس نمازگزار و همچنین بال مگس مانعی ندارد (چون مگس جزء حیوانات ذات لحم نیست).
اگر از ترشحات حلزون باشد مانعی ندارد مگر آنکه جرمی از آن بر پوست بماند که باید برای نماز برطرف شود یا اینکه جذب بدن شده باشد اما روغن حلزون اشکال دارد.
استفاده از آنها اشکالی ندارد ولی در هنگام نماز نباید با نمازگزار باشد.