صفّه ها و غرفه‌های مسجد متعلّق به خود مسجد است و نمی‌توان آن را وقف مجدّد کرد.
صیغه این است که بگوید این محل را برای خدا وقف مسجد کردم و اگر زمینی را تحویل دهد و در آنجا به‌عنوان نماز بخوانند این عمل خود جایگزین صیغه می‌شود.
اگر وقت نماز تنگ است ابتدا نماز را بخوانند.
درصورتی‌که قبل از وقف مسجد چیزی شرط نشده باشد دفن او در آنجا جایز نیست و می‌توانند به‌طوری‌که آسیبی به میت نرسد اطراف را بتون بریزند و به‌جای دیگری منتقل کنند.
باید در اوقات سه‌گانه، درهای مسجد باز باشد؛ مگر در مواردی که نمازگزاری در آنجا نباشد یا به خاطر خلوت بودن مفسده‌ای مترتب شود.
در هیچ‌کدام موارد ذکرشده این کار جایز نیست.
ازآنجاکه در روایات داریم هر زمینی که روی آن نماز خوانده شود روز قیامت گواهی می‌دهد تعدد در بعضی از موارد خوب است.
هر دوطبقه حکم مسجد را پیدا می‌کند؛ ولى عزادارى در آن اشکال ندارد؛ به‌شرط آنکه مزاحم نماز نباشد.
راه‌پله‌ها حکم مسجد را دارد.
زیرزمین و طبقه‌ی فوقانی و هم‌چنین شبستان زمینی که برای مسجد قرار داده‌شده است، جزء مسجد است و حكم آن را دارد مگر اينكه هنگام ساخت اصل مسجد ابتدائاً زيرزمين و مانند آن را جزء مسجد قرار ندهند و آن را جهت چنين امورى كنار بگذارند.
فرقى میان ایوان و شبستان نیست؛ مگر اینکه در عرف محل چنین باشد که ایوان را خارج از مسجد و مخصوص خواهران بدانند.
چنین محلی‌هایی حکم مسجد را ندارد؛ ولی وجود آن برای مسلمانان کار بسیار خوبی است.
هرگاه مسجدى را غصب كنند و آن را از صورت مسجد به کلی درآورند، به‌طوری‌که ديگر به آن مسجد نگويند، بازهم احکام مسجد را دارد و نجس كردن آن بنا بر احتياط حرام است و تطهير آن لازم است. (البته اگر زمین دیگر قابلیت استفاده نداشته باشد مانند اینکه خیابان شده است، درواقع تلف‌شده و نجس کردن آن اشکالی ندارد.)
كسى كه در مسجد نشسته اگر ديگرى جاى او را غصب كند و در آن نماز بخواند بنا بر احتياط واجب بايد نمازش را اعاده كند البته اگر کسی که جای گرفته است تا هنگام رکوع رکعت اول برنگردد دیگران می‌توانند در جای او نماز بخوانند.
اگر براى مسجد وقف شود ثواب مسجد را دارد و احکام مسجد بر آن مترتّب مى شود؛ ولى بهتر آن است که ظاهر آن را تا آنجا که در دسترس است، اگر موجب خرابى نمى شود آب بکشند، یا چیزى بر آن نصب کنند که دست با آن تماس پیدا نکند و ورود جنب و حایض در فرض وقف شدن براى مسجد در آن جایز نیست.
