مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مستحب است در حال تشهد بر ران چپ بنشيند و روى پاى راست را بر كف پاى چپ بگذارد و نيز مستحب است قبل از تشهد بگويد: «الْحَمْدُ لِلَّهِ» يا «بسم‌الله وَ بِاللَّهِ وَ الحَمْدُ لِلَّهِ وَ خَيْرُ الْأسْماءِ لِلَّهِ» و نيز مستحب است در حال تشهد دست‌ها را بر ران بگذارد و انگشت‌ها را به يكديگر بچسباند و به دامان خود نگاه كند و بعد از تمام شدن تشهد اوّل بگويد: «وَ تَقَبَّلْ شَفْاعَتَهُ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ» (خداوندا شفاعت پيامبر صلی‌الله عليه و اله را بپذير و درجه او را بالاتر ببر).

نمازخواندن در هر دو خوب است.

در وقف خاص هرگاه بين كسانى كه مال براى آنان وقف‌شده چنان اختلافى پيدا شود كه اگر مال وقف را نفروشند بيم آن مى‏رود كه فسادى به بار آيد، خونى بريزد يا اموالى تلف شود، در اين صورت مى‏توانند آن مال را بفروشند و در مصرفى كه به مقصود وقف كننده نزدیک‌تر است صرف نمايند.

الف: در چنین صورتى احتیاط واجب پرداخت دیه است.ب: احتیاط واجب آن است که در هر سه مورد دکتر بپردازد البته می‌تواند با گیرندگان عضو شرط کند که آن‌ها بپردازند.ج: حربى دیه ندارد.

نذر در مورد كارهايى صحيح است كه انجام آن ممكن باشد.

البته چیزی به عنوان مهریه به شخص ثالث نمی توان داد اما تعیین پرداخت مالی به عنوان شرط ضمن عقد برای او مانعی ندارد.‌

اگر کسی بدون تحقيق كافى از مجتهدى تقليد نموده باشد و مطابق فتوای او عمل کرده، سپس بفهمد تقلیدش صحیح نبوده باید مرجع تقلید خود را عوض کند در این صورت اگر اعمال سابق، مطابق فتواى اين مجتهد باشد صحيح است وگرنه نظر مرجع خود را درباره آن سؤال کرده و مطابق آن عمل می‌کند.‌

اگر براثر جهل به مسئله طواف را ترك كند و به وطن خويش بازگردد، باید حج را اعاده نمايد و اگر طواف عمره بوده قربانى واجب نيست، ولى اگر طواف حج بوده احتياط واجب آن است كه قربانى كند.

بلندتر بودن جاى مأموم از جاى امام اشكال ندارد، ولى اگر امام در صحن مسجد بايستد و عدّه‏اى از مأمومین در بالكن و پشت‌بام و طورى باشد كه به آن جماعت نگويند، صحيح نيست. مثل اين‏كه امام در طبقه اوّل بايستد و مأمومین در بعضى از طبقات بالا كه از جماعت دور است.

مأموم نبايد تکبیره‌الاحرام را پيش از امام بگويد، ولى در ذكرهاى ديگر مانع ندارد، هرچند احتياط مستحب آن است كه اگر صداى امام را بشنود پيش از او نگويد.

در غير صورت ضرورت جايز نيست.

چنین شرطی جایز نیست ولی واقف می تواند از اوّل متولیان را تعیین کند.

اگر ضرورت مهمی نباشد تغییر موقوفه جایز نیست و اگر ضرورت مهمی باشد باید عوض آن را بپردازند و در محل دیگری زمین مناسب دیگری تهیه کرده و وقف حسینیه کنند.‌

چنانچه مرگ مغزى سرانجام منتهى به مرگ قطعى شود یک دیه بیشتر ندارد که در میان کسانى که عامل آن بوده‌اند به نسبت تقسیم می‌شود.

اگر شخص یا اشخاصى قاتلى را از دست صاحبان خون بگیرند و فرارى دهند حاکم شرع می‌تواند آن شخص یا اشخاص را زندانى کند تا قاتل را به‌وسیله کسان خود تحویل دهند و اگر تحویل قاتل ممکن نشود باید دیه شخص مقتول را بپردازند.