مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

چنين نمازى صحيح است و اعاده ندارد.‌

چنين نمازى صحيح است و اعاده ندارد.

چنين نمازى صحيح است و اعاده ندارد.

هرگاه سینه‌زن‌ها براى سینه زدن برهنه نشوند و مشکل دیگرى ایجاد نشود، مانعى ندارد.

هرگاه افرادی که سینه می‌زنند براى سینه زدن برهنه نشوند و مشکل دیگرى ایجاد نشود، مانعى ندارد.

این‌گونه روایات شامل حق‌الناس نمی‌شود، آن‌ها باید پرداخته شود؛ و همچنین شامل گناهانى که حدّ شرعى دارد نمی‌گردد، بلکه باید حدّ آن‌ها شرعاً اجرا گردد و شامل گناهانى که جبرانى، مانند قضا و کفّاره دارد نیز نمی‌شود، چون قضا و کفّاره با این اعمال ساقط نمی‌گردد و شمول آن نسبت به بقیّه گناهان، با توجّه به عفو و کرم خداوند، چیز بعیدى نیست.

اگر راه درمان منحصر به همين راه است، بايد اقدام كند و مسئولیتی ندارد.

این مسئله دو صورت دارد: گاه براى طبیب خوف ضرر حاصل می‌شود، یعنى احتمال قابل‌توجهی نسبت به زیان داشتن روزه براى او حاصل می‌شود، در اینجا می‌تواند همان را به بیمار منتقل کند، چنانچه بیمار از قول طبیب خوف ضرر پیدا کرد روزه را ترک می‌کند. صورت دوّم آن است که احتمال ضعیف و کم‌رنگی باشد، در اینجا نمی‌توان ترک روزه را به بیمار توصیه کند.

اين مسئله دو صورت دارد: گاه براى طبيب خوف ضرر حاصل می‌شود، يعنى احتمال قابل‌توجهی نسبت به زيان داشتن روزه براى او حاصل می‌شود، در اينجا می‌تواند همان را به بيمار منتقل كند، چنانچه بيمار از قول طبيبخوف ضرر پيدا كرد روزه را ترك می‌کند. صورت دوّم آن است كه احتمال ضعيف و کم‌رنگی باشد، در اينجا نمی‌توان ترك روزه را به بيمار توصيه كند.

اگر این کار با هماهنگى مسؤولین بالا انجام گیرد اشکالى ندارد.

چنانچه فقط رنگ مهر تغيير كرده باشد (كه غالباً چنين است) ضررى به نماز نمى‌زند، ولى اگر واقعاً لايه‌اى از چرك روى آن را گرفته باشد بايد برطرف گردد.

فساد عضو مراتبى دارد؛ گاهى بکلّى از کار می‌افتد و گاهى درصدى از کارایی آن از بین می‌رود و هرکدام دیه‌یا ارش خاص خود را دارد.

پوشیدن لباس‌هاى آستین‌کوتاه براى مردان شرعاً حرام نیست، ولى مسئولین دانشگاه حق‌دارند مقرراتی را طبق مصالحى که در نظر دارند براى محدوده دانشگاه‌ها وضع کنند، مثلاً بگویند شرط ورود به دانشگاه استفاده از فلان نوع و رنگ لباس است. همان‌گونه که در محیط‌های نظامى و انتظامى لباس‌هاى خاصى را شرط می‌کنند؛ بنابراین خوب است دانشجویان عزیز با مسئولین دانشگاه‌ها در این‌گونه مسائل به‌طور منطقى و بدون جروبحث کنار بیایند تا مشکل شرعى براى هیچ‌یک از دو طرف پیدا نشود.

الف) البتّه تعبیر به مقدسات اسلامى در هر مورد با ملاحظه قرائن موجود در کلام ممکن است تفسیر خاصی داشته باشد; ولى معمولاً هنگامی‌که این تعبیر گفته می‌شود، اشاره به امورى است که در نظر همه دینداران محترم است; مانند «خدا»، «پیامبر (صلی‌الله علیه وآله)» «ائمّه هدى (علیهم‌السلام)»، «قرآن مجید»، «مساجد»، «کعبه»، «احکام مسلّمه اسلام» و امثال آن. ممکن است در پاره‌ای از موارد، مقدسات اسلامى معناى گسترده‌تری داشته باشد. ب) مرجع تشخیص، عرف افراد دین‌دار و آشنا به مسائل اسلامى است و ممکن است در موارد پیچیده، نیاز به استفاده ازنظر دانشمندان و علماى دینى نیز باشد. ج) اگر منظور از نقد و بررسى، ایراد به قانون و قانون‌گذار باشد، بی‌شک جزء مصادیق اهانت است و اگر منظور، اشکال و ایراد به کسانى باشد که چنان حکمى استنباط کرده‌اند و به تعبیر دیگر، استنباط زیر سؤال برود نه حکم الهى، مصداق اهانت به مقدسات اسلامى نیست.

حد مشخصی ندارد و در تمام طول سفر تا رسیدن به مقصد و در مقصد حتی در مسیر برگشت وظیفه‌اش شکسته است مگر در سفرهایی که چندین مقصد دارد مقصد اول ملاک است و در سفرهای بسیار طولانی سه چهار روز اول را شکسته بخوانند.