مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هر سه غالباً یکی هستند ولی در موارد استثنایی از هم جدا می‌شوند مانند شستن حیوان نجس العین که ممکن است برخی آن را بهداشتی بدانند ولی ازنظر اسلام نجس است.

هرگاه با آب، چیزی را که نجس شده (با شرایطی که در رساله آمده) بشویند پاک می‌شود اما اگر با آب قلیل باشد، آبی که از آن جدا می‌شود و آن را «غساله» می‌گویند نجس است و اگر با آب‌لوله‌کشی یا آب کر بشویند چنانچه ذرات نجاست در غساله نباشد پاک است.

در موقع تخلّى بايد روبه‌قبله يا پشت به قبله نباشد و برگرداندن عورت به‌تنهایی كافى نيست، امّا اگر بدن روبه‌قبله يا پشت به قبله نباشد، احتياط واجب آن است كه عورت را روبه‌قبله يا پشت به قبله نكند.

در موقع شستن مخرج بول و غائط مانعى ندارد روبه‌قبله و پشت به قبله باشد، ولى در موقع «استبراء» احتياط واجب ترك است.

احتياط واجب آن است كه بزرگ‌ترها بچه‌ها را در موقع تخلّى روبه‌قبله يا پشت به قبله ننشانند، امّا اگر خود بچه بنشيند جلوگيرى او واجب نيست، هرچند بهتر است.

در منزل‌هایی ‏كه مستراح آن روبه‌قبله يا پشت به قبله ساخته‌شده (خواه از روى عمد باشد، يا اشتباه، يا ندانستن مسئله) بايد طورى بنشينند كه روبه‌قبله يا پشت به قبله نباشد و الا حرام است.

سزاوار است حداقل چهل‌وپنج درجه از قبله انحراف داشته باشید در غیر این صورت باید طوری بنشینید که روبه‌قبله یا پشت به قبله نباشید.

باید طورى بنشینند که روبه‌قبله و پشت به قبله نباشند و وظیفه شرعى آن‌ها ساقط نمی‌شود.

اگر قبله را نمى‏داند بايد جستجو كند و اگر طريقى براى جستجو نيست اگر می‌تواند تأخير بيندازد، امّا در صورت ضرورت به هر طرف بنشيند اشكالى ندارد، در هواپيماها و قطارها نيز بايد همين معنى را مراعات كرد.

واجب است انسان عورت خود را از ديگران بپوشاند، چه در موقع تخلّى و چه در مواقع ديگر، خواه بيننده محرم او باشد (مانند خواهر و مادر) يا نامحرم، بالغ باشد يا غير بالغ، حتّى از اطفال مميّز كه خوب و بد را مى‏فهمند. ولى زن و شوهر لازم نيست خود را از يكديگر بپوشانند.

منظور این است که انسان هنگامی‌که به دستشویی می‌رود درب آنجا را ببندد و یا پرده‌ای که از دید محفوظ باشد برافرازد.

در فرض سؤال، مانعی ندارد.

براى پوشانيدن عورت از هر چيز می‌توان استفاده كرد، حتّى با دست و آب كدر.

در شستن مخرج بول و غائط فرق ميان مجراى طبيعى و غيرطبيعى نيست، ولى در مخرج غيرطبيعى غير آب كفايت نمى ‏كند.

هرگاه مخرج غائط را با سه قطعه‌سنگ، يا كاغذ و مانند آن پاك كنند و ذرات كوچكى كه معمولاً جز با آب برطرف نمى‏شود باقى بماند، ضررى ندارد و می‌تواند با آن نماز بخواند.