مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه مایع مزبور از کلیه و مثانه و محل بول باشد نجس است و همچنین موادی که از خون دیالیزی گرفته می‌شود نجس است.

نجس نیست.

احکام بول و غائط متعارف را دارد؛ مگر آن‌که رعایت این احکام موجب عسر و حرج شدید شود.

بول و مدفوع حيوان نجاست‌خوار نجس است بنا بر احتياط واجب.

بول و غائط حيوانى كه انسانى آن را وطى كرده، يعنى با آن نزديكى نموده است، نجس است بنا بر احتياط واجب.

دلیلی بر نجاست آن نداریم و پاک است.

از بول و مدفوع گوسفند یا حیوانی كه شير خوك خورده بايد اجتناب كرد.

بول شتر نجس نیست ولی در غیر موارد ضرورت خوردن آن حرام است.

تنفرآور است نمی‌توان بخورند هرچند پاک است.

می‌توانند فضله و مقداری از اطراف آن را بردارند و بقیه را مصرف کنند.

اگر به‌اندازه‌ای در آب بوده است که نجاست به داخلش نفوذ کرده یا پخته‌شده باشد خوردن آن حرام است. چون برای پاک شدن باید آب درونش جریان پیدا کند و صرف نمناک شدن کافی نیست، چون صدق غَسل پیدا نمی‌کند؛ ولی اگر ظاهر آن را آب بکشند پاک است و چیزی را نجس نمی‌کند. درهرصورت می‌توان به‌عنوان خوراک حیوانات از آن استفاده کرد.

اگر یقین دارد که نجاست هنگام پختن غذا در ظرف بوده، غذا نجس شده است و نمی‌توان از آن استفاده کرد ولی اگر احتمال می‌دهد بعداً افتاده آن مقدار که یقین به سرایت دارد را جدا می‌کند و بقیه پاک است و جستجو لازم نیست.

هرگاه صاحب‌خانه در بين غذا خوردن بفهمد غذا نجس است، بنا بر احتياط واجب بايد به میهمان‌ها بگويد، ولى اگر يكى از میهمان‌ها بفهمد لازم نيست به ديگران بگويد فقط خودش بايد اجتناب كند، مگر اين‏كه با او معاشرت داشته باشند كه براى جلوگيرى از آلودگى خودش می‌تواند بعد از غذا خوردن به آن‌ها بگويد تا دست و دهان خود را آب بكشند.

نباید از این غذا استفاده کند و توجه داشته باشید که آبرو به این امور از بین نمی‌رود و در هرکجا باشد می‌توان لقمه نانی برای میهمان تهیه کرد مگر اینکه ضرورت جدی پیش آید.

فرزند در حکم صاحب‌خانه نیست و لازم نیست بگوید.