درصورتی‌که همان دست را قبل از خشک شدن بزند نجس می‌شود ولی اگر خشک شود و مجدداً دست خیس گردد و به‌جایی بزند نجس نمی‌شود.
منظور از متنجس دوم به بعد این است که متنجس دوم خشک شود سپس با رطوبت جدیدی به سومی ملاقات کند و سومی هم به همین ترتیب.
چنانچه ذرات کف وجود داشته باشد واسطه اول محسوب می‌شود.
باید آن را متنجس اول حساب کنید.
واسطه سوم باعث نجاست نمی‌شود و حتی اگر آن شیء واسطه دوم باشد چون غساله واسطه سوم می‌شود، غساله باعث نجاست نمی‌شود.
این را با یک مثال ساده روشن می‌کنیم فرض کنید دست شخصی نجس شد و سپس خشک شد (البته عین نجاست در آن نیست) دیگری با دست‌تر با او دست داد، دست نفر دوم نجس می‌شود و هرگاه دست او خشک شد و نفر سومی با دست‌تر به او دست داد، دست نفر سوم هم نجس می‌شود ولی اگر او با شخص چهارمی دست دهد هرچند دست نفر چهارم هم تر باشد، دست او نجس نمی‌شود. اینجاست که می‌گوییم واسطه سوم نجس است ولی نجس نمی‌کند.
برای اینکه عموماتی در مسئله متنجس نداریم و روایات خاصه بیش از دو واسطه را شامل نمی‌شود.
نجس و نجس کننده است
ما در اینجا دو چیز می‌گوییم اول اینکه آیا می‌توانیم قسم بخوریم محل سجده ما حتماً نجس است؟ نمی‌توانیم. دیگر اینکه ما حکم به طهارت می‌کنیم از باب اینکه اگر طاهر نباشد مردم گرفتار عسر و حرج شدیدی می‌شوند هرچند واقعا نجس باشد. ولی هرکجا را دیدیم نجس شده است احتیاط می‌کنیم.
اگر یقین قطعی نباشد اجتناب لازم نیست؛ فقط محل پای سگ را پا نگذارید و در این‌گونه موضوعات زیاد تحقیق و تفحص نکنید.
اگر یقین ندارند که باقیمانده، آلوده به آب دهان آن شده باشد نجس نیست.
