مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

شکستن نماز در صورت ضرورت مانعی ندارد.

اگر كمتر از چهار سنگ زده از اوّل شروع مى‌كند و به هرکدام هفت سنگ مى‌زند.

كسى كه وقوف اضطرارى عرفه و اضطرارى شبانه مشعر را درك كند (يعنى قسمتى از شب دهم را در عرفات و قسمتى ديگر را در مشعر وقوف كرده و قبل از طلوع صبح به منى رفته) درصورتی‌که عذر داشته و وقوف اختيارى عرفه را از روى عمد ترك نكرده باشد، حج او صحيح است؛ امّا اگر عذر نداشته و عمداً وقوف اختيارى عرفه را ترك كرده، حجش باطل است و چنانچه وقوف اختيارى مشعر (وقوف بين الطلوعين) را عمداً ترك كرده باشد حج او صحيح است، ولى يك گوسفند كفّاره دارد و اگر از روى جهل وقوف عرفه را ترك كرده باشد، حج او بنا بر احتياط واجب باطل است.

درصورتی‌که زائر نتواند اين عبارات را به عربى صحيح ادا كند، بايد آن را ياد بگيرد و اگر نتواند، يا وقت نباشد، كافى است ديگرى شمرده شمرده براى او بخواند و او تكرار نمايد و چنانچه قادر بر تلفّظ صحيح نباشد، احتياط آن است آنچه را مى‌تواند بخواند و ترجمه آن را نيز بگويد.

هرگاه كسى از روى عمد نماز طواف را ترك كند، بايد برگردد و بجا آورد، ولى اگر به‌موقع بجا نياورد، حج او باطل نيست؛ بلكه فقط گناه كرده و بايد آن را جبران کند.

هرگاه شخصى از روى سهو، يا جهل و ندانستن مسئله، نماز طواف واجب را ترك كند، در صورت امكان بايد برگردد و نماز را پشت مقام بجا آورد و اگر برگشتن براى او مشقّت دارد، نائب گرفته تا برای او نماز را بخواند و اگر امکان نداشت هر جا كه هست نماز را بجا آورد؛ حتّى اگر در وطن خود باشد.

اگر كسى نمى‌داند كه قرائت نمازش درست نيست و در نادانى خود معذور باشد، نمازش صحيح است و اعاده ندارد؛ امّا اگر مقصّر بوده، لازم است پس از درست كردن قرائت، نمازش را اعاده كند؛ وگرنه معصيت كرده است.

اگر محاذات را نداند بايد از اهل اطّلاع مورداطمینان بپرسد و اگر نتواند مكان محاذات را تشخيص دهد، قبل از رسيدن به محلی كه احتمال مى‌دهد محاذات باشد بنا بر احتياط با نذر محرم مى‌شود.

حاجى مخيّر است كه براى تقصير موى سر را كوتاه كند يا موى صورت را؛ و اگر در سروصورت هيچ مويى ندارد آهسته تيغ را به سر مى‌كشد و مقدارى از ناخن را مى‌گيرد و اگر ناخن هم نداشت، كافى است تيغ را آهسته به سر بكشد و اين حكم در مورد عمره تمتّع و عمره مفرده نيز جارى است.

هرگاه طواف مستحب را رها كند و دنبال كارى برود (خواه ضرورى باشد، يا غیرضروری) هنگامی‌که بازمی‌گردد مى‌تواند از همان‌جا كه رها كرده ادامه دهد؛ خواه نصف آن را بجا آورده باشد، يا نه.

هرگاه از روى عمد قبل از غروب آفتاب از عرفات كوچ كند و بازنگردد، گناه كرده و بايد يك شتر در منى (و احتیاطاً در روز عيد) قربانى كند (و اگر نتواند شتر قربانى كند، بايد هيجده روز روزه بگيرد) و درهرصورت حجش صحيح است و اگر قبل از غروب آفتاب دوباره به عرفات بازگردد و تا غروب در انجام‌ بماند و سپس كوچ كند، كفّاره‌اى بر او واجب نيست.

اگر به خاطر عذرى، يا بدون عذر و از روى عمد، قربانى را از روز سيزدهم تأخیر انداخت واجب است تا آخر ذی‌الحجه آن را انجام دهد و اگر انجام نداد، بايد نايب بگيرد كه در سال بعد در همان ايّام عيد و در همان‌جا انجام دهد و درهرحال حج او باطل نيست.

هرگاه بدون عذر شرعى قبل از طلوع فجر از مشعر كوچ كند و به منى رود، اگر جاهل باشد چيزى بر او نيست و اگر از روى عمد باشد گناه كرده و بايد يك گوسفند كفّاره دهد؛ ولى حج او صحيح است؛ امّا مى‌تواند كمى قبل از طلوع آفتاب از مشعر به سمت منى حركت كند، ولى قبل از طلوع آفتاب از وادى محسّر (در انتهاى منى) عبور ننمايد.

سعى از اركان است و اگر كسى عمداً سعى در حج را ترك كند و به‌موقع آن را جبران ننمايد، حج او باطل مى‌شود. حج را احتیاطاً تمام كند و بايد سال آينده دوباره حج را به‌جا آورد.

اگر كسى آگاهانه و از روى عمد احرام را تا زمان فوت وقوف عرفات و مشعر ترك كند، حج او باطل است.