كسى كه از روى جهل و نادانى طواف عمره تمتع را ترك كند، «حج» او مبدّل به «اِفراد» مى‌شود و بنا بر احتياط واجب بعدازآن عمره مفرده به‌جا مى‌آورد و سال بعد حج تمتّع را اعاده مى‌كند و احتياط مستحب آن است كه يك شتر به‌عنوان كفّاره قربانى كند.
اگر براثر جهل به مسئله طواف را ترك كند و به وطن خويش بازگردد، باید حج را اعاده نمايد و اگر طواف عمره بوده قربانى واجب نيست، ولى اگر طواف حج بوده احتياط واجب آن است كه قربانى كند.
اگر سعى را سهواً از مروه شروع كند، هر وقت فهميد بايد اعاده نمايد و درصورتی‌که در بين سعى بفهمد، چنانچه آن دور را كه از مروه شروع كرده ناديده بگيرد و بقيّه را تكميل كند تا این‌که هفت دور به مروه خاتمه يابد، سعى او صحيح است.
اگر از يكى از جمرات سه سنگ يا كمتر ترك كرده، فقط همان را تكميل مى‌كند و چيز ديگرى بر او واجب نيست.
هرگاه در عدد سنگ‌هایی كه زده شك كند، بنا را بر كمتر مى‌گذارد و آنچه را كه شك دارد بجا مى‌آورد و اگر بعد از اتمام رمى، يقين كند كه كمتر بجا آورده، چنانچه موالات به هم نخورده باقيمانده را بجا مى‌آورد و اگر موالات به‌هم‌خورده، احتياط آن است كه آن را تكميل كند و سپس از نو هفت سنگ بزند، مگر این‌که چهار سنگ زده باشد كه در اين صورت فوت موالات ضررى ندارد و آن را تكميل مى‌كند.
شخص كثير الشّك كه در طواف زياد شك مى‌كند نبايد به شک خود اعتنا كند و آن‌طرفى را كه مناسب‌تر براى او است بگيرد؛ مثلاً اگر ميان پنج و شش شك كند، بنا بر شش مى‌گذارد و اگر ميان هفت و هشت شك كند، بنا را بر هفت مى‌گذارد.
اگر شخصى در حال طواف باشد و وقت نماز واجب تنگ گردد، واجب است طواف را رها كند و نمازش را بخواند، سپس طوافش را كامل كند.
اگر در حال سعى صفا و مروه يادش آمد كه طواف را ناقص به‌جا آورده، بايد برگردد و طواف را از همان‌جا كه ناقص كرده تكميل كند، سپس بقيّه سعى را بجا آورد و طواف و سعی‌اش هر دو صحيح است. لكن احتياط واجب آن است كه اگر طواف كمتر از نصف (سه شوط و نیم) بوده، آن را تمام كند و سپس اعاده نمايد. همچنين اگر سعى را كمتر از چهار بار انجام داده، آن را تمام نموده و سپس اعاده كند و در هر دو حالت مى‌تواند طواف يا سعى را رها كرده، از اوّل بجا آورد.
اگر محرم مشغول سعى بين صفا و مروه شود، سپس يادش بيايد كه طواف را بجا نياورده، بايد سعى را رها كرده و طواف و نماز طواف را انجام دهد و پس‌ازآن سعى را اعاده نمايد.
اگر كسى در بعضى از دورها از روى ديوار حجر اسماعيل طواف كند، كافى است همان مقدار را اعاده كند و اعاده تمام طواف لازم نيست (البتّه در شرايط كنونى عملاً هیچ‌کس روى ديوار حجر نمى‌رود).
اگر حج را به نيّت خالص بجا نياورد و آن را به ريا و مانند آن باطل كند، بايد سال آينده عمره و حج را اعاده نمايد.
اگر می‌داند توانایی پیدا نمی‌کند ساقط می‌شود و اگر احتمال توانایی می‌دهد به ذمه بگیرد و هر وقت توانایی پیدا کرد انجام دهد.
هرگاه كسى غير از لباس نجس لباس ديگرى در اختيار ندارد و احتمال نمىدهد تا آخر وقت لباس پاك پيدا كند بايد با همان لباس نماز بخواند.
اگر در تمام‌وقت بی‌هوش يا خواب باشد، وقوف او باطل است، ولى چنانچه قبل از ظهر به عرفات آمده و نيّت كرده، صحيح است.
هرگاه تقصير را فراموش كند و به سراغ اعمال حج برود (يعنى احرام ببندد و به عرفات برود)، عمره و حج او صحيح است و چيزى بر او نيست، ولى بهتر آن است كه يك گوسفند كفّاره بدهد.
