مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در فرض سؤال غسل جنابت مقدم است و میت را تیمم بدهند.

عرق بدن اگر باعث مضاف شدن آب نشود اشکال ندارد هرچند بهتر این است که اوّل عرق را بشوید بعد غسل کند.

هرگاه وضو بگیرد یا غسل کند بعد بفهمد آب براى او ضرر داشته، وضو و غسل او صحیح است.

شرایطى که براى وضو گفته شد مانند پاک بودن آب و غیر آن در غسل هم شرط است، ولى در غسل لازم نیست که از بالا به پایین بشوید و فاصله افتادن میان شستن اعضا در غسل ترتیبى نیز اشکالى ندارد، مگر در مورد کسى که نمی‌تواند بول و غایط خود را حفظ کند که باید پشت سر هم به‌جا آورد و فوراً نماز بخواند، همچنین در زن مستحاضه کثیره.

منشأ وسواس، ناآگاهي نسبت به مسائل شرعي است و تنها راه‌حل آن، آشنا شدن به احکام ديني و بی‌اعتنایی به وسواس است. وظيفه شما اين است که مانند ساير مردم متدين عادي عمل کنيد (هرچند به نظر خودتان کافي نباشد) و بيش از آن وظیفه‌ای نداريد. ما مسؤوليت اعمال شمارا بر عهده می‌گیریم. اگر با دقت به دستور فوق عمل کنيد ظرف مدت کوتاهي نجات می‌یابید. براي موفقيت شما در عمل به دستور فوق دعا می‌کنیم.

وسواس در غسل مانند وضو، باعث اسراف می‌شود و حرام است ولی غسل صحیح است.

در فرض سؤال نماز یا نمازهایی را که خوانده است صحیح است اما باید برای نمازهای بعدی غسل نماید.

باید طبق آداب غسل ترتیبى یا ارتماسى آن‌ها را غسل دهند، یعنی بعد از نيت، نخست سر و گردن، سپس نيمه راست و پس‌ازآن نيمه چپ را می‌شوید و رعايت اين ترتيب، مستحب است. بنابراين اگر همه بدن به هر صورتي شسته شود غسل صحيح است.

رعايت قبله در هنگام غسل لازم نيست.

هرکدام از اسباب به مقدار تأثیرى که در پدید آمدن آن حادثه داشته ضامن هستند؛ و درصورتی‌که میزان تأثیر هر یک مشخص نباشد، نخست به کارشناسان مورداطمینان مراجعه می‌شود. اگر مشخص نشد، خسارت در بین همه آن‌ها به‌طور مساوى تقسیم می‌گردد.

درصورتی‌که معلوم شود یکى از آن دو نفر این کار را انجام داده‌اند و دلیلى بر اثبات مقصّر واقعى نباشد، ضمان در میان آن‌ها تقسیم می‌شود.

درصورتی‌که متعلق به دیگران باشد ضمان دارد در غیر این صورت نوعی انحراف و کار حرامی است.

با توجه به آنچه در سؤال مطرح می‌شود دلیل مسئله این است که هنگامی‌که افراد وارد بازى می‌شوند عملاً از یکدیگر نسبت به حوادثى که در طبیعت بازى احیاناً نهفته است و حتّى اگر طبق مقررات هم عمل کنند باز هم این حوادث پیش می‌آید، برائت ضمنى می‌جویند، شبیه برائتى که طبیب لفظاً یا عملاً از مریض می‌گیرد و این کار سبب برائت ذمّه او می‌شود.

درصورتی‌که این کار را به‌منظور تحقّق جنایتى کرده، یا می‌دانسته که این عمل غالباً سبب بروز جنایت می‌شود، هرچند نیّت آن را نداشته، ضامن است؛ و در مورد خودش، خونش هدر می‌باشد.

ضامن هستند.