در صورت امكان بايد لباس احرامتان را تطهير كنيد و اگر مشكل است به بعد موكول مى‌كنيد.
كسى كه از اوّل تكليف، خمس نداده و درآمدهايى پیداکرده و وسايلى براى زندگى خود خريده است و الآن متوجّه وظيفه خمس شده و مىخواهد تكليف خود را درباره آن ادا كند و زندگى خود را پاك نمايد اگر از منافع كسب، چيزى را كه به آن احتياج ندارد خريده و يك سال از خريد آن گذشته بايد خمس آن را بدهد و اگر اثاث خانه و چيزهاى ديگرى كه به آنها نياز دارد مطابق شأن خود خريده، پس اگر بداند در بين سالى كه در آن سال فايده برده آنها را خريده است لازم نيست خمس آن را بدهد و اگر نداند كه در بين سال يا بعد از تمام شدن سال بوده بنا بر احتياط واجب بايد با حاكم شرع يا نماينده او مصالحه كند، يعنى تمام اموال مشكوك خود را حساب كرده و حاكم شرع بدهى او را از جهت خمس به مقدارى تخمين مىزند و با او مصالحه می‌کند و با پرداخت آن تمام اموالش پاك می‌شود.
به مقدار متعارف مانعی ندارد.
هرگاه در هواى صاف به‌واسطه تاريكى يقين كند مغرب شده و افطار كند بعد معلوم شود مغرب نبوده، باید قضا نماید و کفاره ندارد.
درصورتی‌که زن اصرار به گرفتن مهريّه خود ندارد، مستطيع است.
درصورتی‌که واقعاً به تشخیص حاکم شرع عسر و حرج حاصل شود، (مثلاً مرد در دسترس نباشد یا مدت را نبخشد) تفاوتى بین عقد انقطاعى و دائم نیست و حاکم شرع زوج را ملزم به بذل باقیمانده مدّت می‌کند و اگر زوج قبول نکند، حاکم شرع به‌عنوان ولىّ ممتنع باقیمانده مدّت را می‌بخشد و زوجه می‌تواند بعد از سپرى شدن عدّه شوهر کند.
بهتر، جلب رضایت آن‌هاست.
در صورتی که نماز قضای شما به این مقدار زیاد نیست به همان مقدار که هست باید عمل کنید و زاید بر آن واجب نیست.
ظاهر اطلاق، عندالمطالبه است؛ مگر اینکه قرائنى برخلاف آن وجود داشته باشد مانند سنگينى مهر و عدم تمكّن آشكار مرد. در ضمن بايد توجّه داشت كه ازنظر اصول كلّى عندالمطالبه و عند الاستطاعه تفاوتى ندارد؛ زيرا عندالمطالبه نيز مشروط بر استطاعت است.
براى صحيح بودن قرائت، دقّت‌های علماى تجويد شرط نيست؛ همين اندازه كه در عرف عرب بگويند كلمات را صحيح ادا مى‌كند كافى است.
كسانى كه به خاطر پيرى روزه نگرفته‌اند اگر در فصل مناسبى كه هوا ملايم و روزها كوتاه است بتوانند قضاى آن را به‌جا آورند احتياط واجب آن است كه آن را قضا كنند.
