كسانى كه براى عمره مفرده به مکه مشرّف مى‌شوند و بايد به يكى از مواقيت معروفه بروند، نمى‌توانند بدون احرام از ميقات عبور كنند و اگر چنين كنند، واجب است به ميقات بازگردند و ازآنجا محرم شوند و اگر نتوانند برگردند، از همان‌جا كه هستند محرم مى‌شوند.
با توجّه به این‌که بعد از زمان جبران متوجّه شده، اعمالش صحيح است و هرگاه اعمال منى را انجام نداده به نزدیک‌ترین نقطه خارج از حرم مى‌رود و محرم مى‌شود و اعمال منى را انجام مى‌دهد؛ و از احرام خارج مى‌شود، سپس ساير اعمال حج را كامل مى‌كند و احتیاط آن است كه یک عمره مفرده بعدازآن انجام دهد يعنى به مسجد تنعيم مى‌رود و احرام مى‌بندد و اعمال عمره را بجا مى‌آورد.
رسيدن به ميقات بايد به‌طور يقين، يا اطمينان، يا شهرت در ميان اهل محل، يا حداقل شهادت يك نفر عادل ثابت شود و در صورت شك، احرام بستن جايز نيست؛ مگر از طريق نذر كردن.
كسانى كه ميقات براى آن‌ها مشخص نيست نمى‌توانند به گفته راهنما، يا رئيس كاروان، كه مى‌گويد فلان محل ميقات است، محرم شوند، مگر این‌که از گفته آن‌ها اطمينان پيدا كنند، بلكه ظن حاصل از گفته اهل اطّلاع نيز كافى است. در غير اين صورت بايد به اهل محل مراجعه كنند و درصورتی‌که هيچ راهى پيدا نشود قبل از رسيدن به محلی كه احتمال مى‌دهند ميقات باشد نذر مى‌كنند و احرام مى‌بندند.
كسى كه در غير ماه‌های حج به مکه رفته و عمره مفرده بجا آورده و تا ماه‌های حج در مکه مانده، بايد براى احرام عمره تمتّع به يكى از میقات‌های پنج‌گانه معروف برود و نمى‌تواند از «تنعيم» محرم شود.
در این‌گونه مسائل بايد به تلفّظ اهل لسان توجّه كرد؛ و ازآنجاکه اهل لسان فتحه را به صورتی كه گروه دوّم معتقدند نمى‌گويند، احتياط آن است كه از آن پرهيز شود؛ و آنچه از اهل لسان بارها شنيده‌ايم اين است كه فتحه را كمى مايل به كسره ادا مى‌كنند و همين صحيح است.
آرى احرام آن‌ها صحيح است. هر كس به هر ميقاتى رود و ازآنجا محرم شود كافى است.
سفر کردن کسی که در میقات محرم شده است برخلاف جهت مکه، مانعى ندارد.
در هر دو صورت، اشکالى ندارد.
مى‌تواند قبل از خروج از احرام عمره، از مکه خارج شود و وسایلش را بياورد، ولى اگر اعمال عمره تمتّع را انجام داده و از احرام خارج‌شده، نمى‌تواند از مکه خارج شود، مگر در حال ضرورت، كه در اين صورت بنا بر احتياط براى حج احرام مى‌بندد و از مکه خارج مى‌شود و اگر بستن احرام براى حج و ماندن در احرام تا روز عرفه موجب عسر و حرج شود، بدون احرام به سراغ وسایلش مى‌رود.
پيش از گفتن «لبّيك» اعمالى كه بر محرم حرام است، بر او حرام نمى‌شود؛ هرچند نيّت احرام كرده و لباس احرام را نيز پوشيده باشد. بنابراين، اگر قبل از گفتن لبّيك چيزى از آن‌ها را بجا آورد كفّاره‌اى ندارد و در حقيقت «لبّيك» مانند «الله‌اکبر» اوّل نماز است، كه تا آن را نگويد وارد نماز نمى‌شود.
هرگاه شك كند كه «لبّيك» گفته يا نه، چيزى بر او حرام نمى‌شود.
هرگاه در ميقات باشد و شك كند لبّيك گفته، يا نه بايد لبّيك را بگويد و اگر از ميقات گذشته، احتياط آن است اگر مى‌تواند بازگردد و لبّيك را بگويد و اگر نمى‌تواند، در همان‌جا بگويد.
اگر لبّيك گفته، امّا نمى‌داند صحيح گفته يا نه؟ بنا را بر درست گفتن مى‌گذارد و احرامش صحيح است.
اگر لبّيك را فراموش كند، يا به خاطر ندانستن مسئله آن را نگويد، واجب است در صورت امكان به ميقات برگردد و احرام ببندد و لبّيك بگويد و اگر نتواند برگردد و هنوز داخل حرم نشده، همان‌جا لبّيك مى‌گويد و اگر داخل حرم شده، واجب است به خارج حرم بازگردد و در انجام احرام ببندد و لبّيك بگويد و چنانچه نمى‌تواند بازگردد، همان‌جا محرم مى‌شود و لبّيك مى‌گويد و اگر بعد از اتمام حج يا عمره يادش بيايد، عمل او صحيح است.
