درصورتی‌که این کار را به‌منظور تحقّق جنایتى کرده، یا می‌دانسته که این عمل غالباً سبب بروز جنایت می‌شود، هرچند نیّت آن را نداشته، ضامن است؛ و در مورد خودش، خونش هدر می‌باشد.
با توجّه به مقامات والاى آن بزرگواران، مصیبت‌هایی که بر آن‌ها واردشده بسیار مهم‌تر از مصائب دیگران است. آیا اگر یک فرد عادى را سیلى بزنند، یا یک عالم بسیار بزرگ متّقى را سیلى بزنند، ازنظر مصیبت یکسان است؟
اگر یخچال‌های مورد معامله در اختیار خریدار قرار گیرد مانعى ندارد.
اگر با قصد قربت بوده باشد مشکل است.
واردکردن ضرر و زیان به خود دیه ندارد هرچند در بسیارى از موارد گناه است.
میتواند آن را به‌عنوان سهم خود صرف کند یا به دوستان یا فقرا بدهد ولى دادن به قصّاب به‌عنوان عوض کارى که انجام داده مشکل است و احتیاط مستحب آن است که اگر خودش از آن استفاده کرد قیمت آن را صدقه بدهد و ملاک قیمت همان روز ذبح است.
معامله نسبت به مقدار موجود صحیح است ولى اگر طرفین خبر نداشته‌اند هر دو خیار فسخ دارند.
اگر ضرر قابل ملاحظه اى بر او وارد شود، حق دارد شکایت کند.
اگر نمی‌دانسته‌اید و مغبون شده‌اید حق فسخ معامله را دارید؛ ولی با توجه به این‌که پای سند را امضا کرده‌اید، باید ثابت کنید که نمی‌دانسته‌اید و الا از شما پذیرفته نمی‌شود و هرگاه ثابت شود سهم او، در آن زمان چنین قیمتی داشته و او بی‌خبر بوده، اسقاط خیارات شامل آن نمی‌شده، و میتواند معامله را فسخ کند.
میتواند منافع خانه را به‌عنوان ثلث به او واگذار کند و احتیاطاً از ورثه هم رضایت بگیرد و یا این‌که منافع مزبور را به همسرش در برابر چیز معیّنى مصالحه کند و عوض را دریافت دارد و از همه بهتر این‌که منافع خانه را به‌عنوان «عُمرى» و «سُکنى» (یعنى اسکان همسرش در آن خانه مادام الحیات) به او واگذار کند، در این صورت ورثه حقّ بیرون کردن او را از خانه مادام‌العمر ندارند.
اگر نذر او مطلق بوده، باید صد لعن و صد سلام را بخواند; ولى دعاى علقمه شرط نیست; ولى اگر نذرش اعم بوده (اعمّ از صد لعن و صد سلام، یا یک لعن و یک سلام) در این صورت، هر دو رقم کافى است.
احتیاط واجب آن است که به تعزیر اکتفا شود.
کار خلافى انجام داده و لازم است با زبان خوش او را نهى از منکر کرد.
هر دو صورت جایز است.
