مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

وظیفه شما ارشاد جاهل است که از واجبات است خواه عمل کنند یا نکنند.

هرگاه ذكر را قبل از رسيدن به حدّ ركوع و آرام گرفتن بدن بگويد بايد آن را بعد از آرام گرفتن اعاده كند، حتّى اگر عمداً اين كار را كند احتياط واجب اين است كه نماز را نيز بعداً اعاده نمايد.

هرگاه پيش از تمام شدن ذكر واجب عمداً سر از ركوع بردارد نمازش باطل است و اگر سهواً باشد چنانچه پيش از خارج شدن از حال ركوع متوجّه شود بايد در حال آرامى بدن دوباره ذكر را بگويد و اگر بعدازآنکه از حال ركوع خارج شد متوجّه گردد، نمازش صحيح است.

اگر لباس او منحصر به غصبى است و می‌تواند برهنه نماز بخواند باید به دستورى که براى برهنگان وجود دارد عمل کند؛ به‌این‌ترتیب که: چنانچه احتمال می‌دهد تا آخر وقت لباس مناسبی پیدا کند، احتیاط آن است که نماز را به تأخیر اندازد و اگر پیدا نکرد چنانچه کسى او را می‌بیند باید نشسته نماز بخواند و عورت خود را به این وسیله بپوشاند و اگر کسى او را نمی‌بیند ایستاده نماز بخواند و بنا بر احتیاط واجب عورت را با دست بپوشاند و رکوع و سجود را با اشاره انجام دهد و براى سجود سر را قدرى پایین‌تر بیاورد.

هرگاه کلمه‌ای بگويد كه يك حرف بيشتر ندارد چنانچه معنى داشته باشد (مانند «ق» در عربى يعنى نگه‏دار) و معنى آن را قصد كند نمازش باطل است و اگر قصد نكند امّا متوجّه معنى آن باشد احتياط واجب آن است كه نماز را اعاده كند.

درجایی كه بايد حمد و سوره را بلند بخواند اگر عمداً يك كلمه را آهسته بخواند نماز باطل است، همچنين درجایی كه بايد آهسته بخواند اگر يك كلمه را بلند بخواند نماز باطل می‌شود.

اگر در ركوع يا بعدازآن شك كند كه تسبيحات را خوانده يا نه اعتنا به شك نكند، امّا اگر هنوز به‌اندازه ركوع خم نشده احتياط واجب آن است كه برگردد و بخواند.

هرگاه بعد از نماز شك كند كه چيزى از مبطلات را در نماز انجام داده يا نه اعتنا نكند و نمازش صحيح است.

نماز بالباس مذکور صحيح است؛ خواه لباس در داخل تهيّه شده باشد يا در خارج.

هرگاه شك كند كه آیا قضاى سجده يا تشهد فراموش‌شده كه بر عهده او بود بعد از نماز به‌جا آورده يا نه چنانچه وقت نماز نگذشته سجده يا تشهد را قضا نمايد و اگر گذشته نيز بنا بر احتياط واجب بايد قضاى آن را به‌جا آورد و نماز او صحيح است.

هرگاه مقدارى از سوره را فراموش كند، يا از جهت تنگى وقت نتواند به آن ادامه دهد، می‌تواند آن را رها كرده و سوره ديگرى را بخواند، خواه از نصف گذشته باشد و خواه سوره «قُلْ هُوَ الله احَدٌ» و يا «قُلْ يا ايُّهَا الْكافِرُونَ» باشد يا نه.

هرگاه درجایی كه بايد قرائت را بلند بخواند عمداً آهسته بخواند يا درجایی كه بايد آهسته بخواند عمداً بلند بخواند نمازش باطل است، ولى اگر از روى فراموشى، يا ندانستن مسئله باشد، صحيح است، مگر اين‏كه در یادگرفتن مسئله كوتاهى كرده باشد كه بنا بر احتياط واجب اعاده مى‏كند.

سخن گفتن از روى سهو و فراموشى و نسيان نماز را باطل نمى‏كند.

درصورتی‌که قصد اطاعت امر خدا بوده و خیال می‌کرده چنین حکمی بوده، نمازهای سابق صحیح است.

هرگاه ركوع را فراموش كند و بعد از حمد و سوره بنشيند و يادش‏ بيايد كه ركوع نكرده بايد بايستد و به ركوع رود و اگر به حالت خميدگى به ركوع برگردد نماز او باطل است زيرا قيام متّصل به ركوع را به‌جا نياورده است.