مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در فرض سؤال ضرورتی ندارد.

حکم قیادت در مورد دو زن جاری نمی شود و واسطه تنها تعزیر دارد.‌

در فرض سؤال حق فسخ نکاح را ندارند مگر در موقع خواستگارى معایب خود را عمداً بپوشاند و خود را غیر ازآنچه هست نشان دهد، مصداق تدلیس است و شوهر پس از اطّلاع حقّ فسخ دارد.

احکام زنا بر او جاری می شود.‌

ازدواج زانیه بازانی اشکالی ندارد ولي احتياط واجب آن است که زانیه يک حيض استبراء کند. (يعني بعد از رابطه نامشروع صبر کند تا یک‌بار حيض شده و پاک شود و بعدازآن ازدواج نمايد.) اما اگر زانیه شوهرداری بنابر احتیاط واجب، حرام ابد شده و نمی‌تواند بعد از طلاق بازانی ازدواج کند.

دو حالت دارد، درصورتی‌که از اوّل ندانند که صیغه مثلاً یک ماه بوده یا دو ماه باید بگویند یک ماه بوده و اگر بدانند مدّت آن مثلاً یک ماه بوده و نمی‌دانند یک ماه تمام‌شده یا نه می‌توانند استصحاب کنند و بگویند تمام نشده است.

هرگاه مرد در ماه رمضان ‌همسر خود را اکراه به مفطرات ديگر (به‌غیراز جماع) كند گناه كرده، امّا كفّاره بر هیچ‌کدام واجب نيست؛ ضمناً آن‌کسی كه روزه‌اش را خورده، بايد قضا كند.

در صورتی که منشاء فسادی نشود مانعی ندارد.‌

هرگاه معتكف با همسر در حال اعتكافش در روز ماه مبارك رمضان بدون رضايت وى، آميزش كند، احتياط آن است كه چهار كفّاره بدهد، هر چند بعيد نيست سه كفّاره به شرح زير كفايت كند:الف) كفّاره باطل كردن اعتكاف خودش.ب) كفّاره باطل كردن روزه ماه رمضان خودش.ج) كفّاره باطل كردن روزه ماه رمضان همسرش.زيرا دليلى بر اينكه كفّاره چهارمى به خاطر باطل كردن اعتكاف زن، بر شوهر واجب باشد در دست نداريم. بدين جهت اگر در شب او را مجبور بر آميزش كند فقط كفّاره بطلان اعتكاف خودش را بايد بپردازد، و كفّاره ديگرى بر او نيست.

در مثل پارچه دوخته‌شده ـكه به‌صورت كلاه نيست ـیک کفّاره دارد؛ ولى كلاه دوخته و مانند آن، بنا بر احتياط واجب دو كفّاره دارد.

اگر می‌تواند با قسمت‌های پاک لباس عورت را بپوشاند و نماز بخواند و اگر ممکن نیست نماز بالباس نجس اولویت دارد.

هرگاه مرد غير مُحرِم زن مُحرِمى را عقد كند، نيازى به طلاق نيست و در صورت علم به مسأله، حرام ابدى مى‌شود.

در مورد بوسیدن فقط تعزیر است و فرقى میان محارم و غیر محارم نیست (البتّه قاضى مى تواند در مورد محارم، تعزیر شدیدترى قائل شود)، ولى فاعل نابالغ تعزیر ندارد; بلکه مقدار کمى به عنوان تأدیب تنبیه مى شود.‌

چنین شرطی خلاف مقتضای عقد بوده و جایز نیست و اجرا نمی شود.‌

اگر مطابق مذهب شیعه طلاق داده، کافی است ولی اگر مطابق مذهب خودش بوده احتیاط واجب آن است که زن نزد عالمی برود تا او را مطابق مذهب شیعه طلاق شرعی دهد؛ سپس در صورت گذراندن عده(اگر آمیزشی داشته اند) می تواند با فرد دیگری ازدواج نماید.‌