مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر امام ايستاده باشد و مأموم نداند در كدام ركعت است می‌تواند اقتدا كند و حمد و سوره‏ را به‌قصد قربت ‏بخواند و نمازش صحيح است، خواه معلوم شود امام در ركعت سوم و چهارم بوده، يا در ركعت اوّل و دوم، به‌شرط اين‏كه نماز ظهر و عصر باشد كه حمد و سوره را امام آهسته مى‏خواند.

با توجه به اینکه امام عمداً نماز عصر را مقدم نکرده است اقتدای نماز عصر به وی اشکالی ندارد.

نماز را با امام تمام کند و احتیاطاً اعاده کند.

نماز را رها کند و رو از قبله برگرداند و بعد دوباره تکبیر بگوید.

اگر مأموم سهواً پيش از امام سر از ركوع بردارد بايد دوباره به ركوع برود و با امام سر بردارد و زيادى ركوع در اينجا نماز را باطل نمى‏كند، ولى اگر به ركوع برگردد و پيش از آن‏كه به ركوع برسد امام سر بردارد نمازش باطل است.

هرگاه مأموم خيال مى‏كرد امام سر از سجده برداشته، او هم سر از سجده برداشت، بايد دوباره به سجده برود و اگر اين كار در هر دو سجده واقع شود زيادى دو سجده كه ركن است نماز را در اينجا باطل نمى‏كند، امّا اگر به سجده برگردد درحالی‌که در همان لحظه امام سر از سجده برداشته است، اگر در يك سجده چنين اتفاق افتد نمازش صحيح است و اگر در دو سجده باهم باشد نمازش باطل می‌شود.

هرگاه مأموم سهواً قبل از امام به ركوع رود و طورى باشد كه اگر سر بردارد به مقدارى از قرائت امام مى‏رسد بايد برگردد و قرائت امام را درك كند و با او به ركوع رود و هرگاه مى‏داند به چيزى از قرائت امام نمى‏رسد احتياط واجب آن است كه سر بردارد و با امام نماز را تمام كند و نماز را دوباره بخواند. البته اگر هنگامی‌که امام مشغول گفتن الله‌اکبر قبل از رکوع است و فوراً امام به رکوع می‌رود اگر مأموم سهواً قبل از امام به رکوع برود تکلیفی ندارد و نماز او صحیح است.

اگر مأموم سهواً حمد و سوره را بخواند، يا گمان كند صدايى را كه مى‏شنود صداى امام نيست و حمد و سوره را بخواند و بعد بفهمد صداى امام بوده نمازش صحيح است و هرگاه شك كند صداى امام است يا صداى كس ديگر بنا بر احتياط واجب حمد و سوره را نخواند.

نماز را به‌قصد رجاء (یعنی به امید رسیدن به ثواب) ادامه دهد و بعد اعاده کند.

ادامه‌ی نماز را به‌صورت فرادا بخواند.

درصورتی‌که عمداً نباشد، موجب بطلان نمی‌شود ولي احتیاطاً سجده سهو بجا آورد.

نماز را تمام کند و احتیاطا اعاده کند.

اگر مأموم به‌قصد اتّصال به نماز، در رکوع رکعت دوّم تکبیر بگوید و به رکوع برود، ولى شک کند که رکوع امام را درک کرده یا نه نماز جمعه او محقق نمی‌شود و احتیاط واجب آن است که آن نماز را به نیّت نماز ظهر به پایان برساند و سپس نماز ظهر را اعاده کند.

در جماعت همه اذکار را آهسته می‌خواند.

اگر مأموم در اثناء نماز شك كند كه نيّت اقتدا كرده يا نه چنانچه در حالى باشد كه اطمينان پيدا كند مشغول جماعت است نماز را به جماعت تمام مى‏كند، ولى اگر اطمينان پيدا نكند بايد نماز را به نيّت فرادا انجام دهد.