استفاده از آنها اشکالی ندارد ولی در هنگام نماز نباید با نمازگزار باشد.
اگر شخص براى امرارمعاش به شكار برود و طبق ضوابط عمل نماید سفر او حلال و نماز را باید شكسته بخواند، همچنين اگر شکار براى فراهم كردن درآمد بيشتر باشد؛ امّا اگر براى لهو و تفريح و خوش‌گذرانی به شكار می‌رود یا ضوابط را رعایت نمی‌کند، سفر او حرام و نماز را بايد تمام بخواند.
باطل نیست ولی عمداً این کار را انجام ندهد.
كسى كه به آب دسترسی ندارد اگر برف يا يخ داشته باشد چنانچه ممكن است بايد آن را آب كند و با آن وضو يا غسل به جا آورد و الا باید تیمم کند.
هرگاه شك در اعلم بودن چند مجتهد و عدم ترجيح یکی از آنها داشته باشد از هركدام بخواهد می‌تواند تقليد كند.
قاضى وظيفه اى براى تبيين اين گونه مسائل در برابر متّهمين ندارد.
شخصى كه محرم به احرام عمره یا «حج» شده و دشمن يا فرد ديگرى، مانند مأموران دولت، يا سارقين، يا غير آنها، او را از رفتن به مکه و انجام اعمال بازدارند و راه ديگرى براى رفتن به مکه نداشته باشد، يا اگر راهى باشد هزينه آن را ندارد، در همان‌جا يك قربانى مى‌كند و از احرام خارج مى‌شود و احتياط آن است كه قربانى را به‌قصد خروج از احرام انجام دهد. همچنين احتياط آن است كه موى سرخود را كوتاه كند؛ و اگر دسترسى به قربانى پيدا نكرد، همان‌جا نيّت خارج شدن از احرام مى‌كند و احتياط آن است كه به‌جا قربانى، ده روز (که سه روز آن در سفر حج و هفت روز بعد از بازگشت باشد) روزه بگيرد و اگر در انجام به آن صورت نتوانست بگيرد، تمام آن را پس از بازگشت روزه بگيرد.
نسبت به موانع ديگر ـ مثل خراب شدن وسيله نقلیه، يا مانع ديگر ـ احكام مصدود دارد.
گذشتن از ميقات بدون احرام حرام است. بنابراینجايز نيست اختيارآ احرام را از ميقات تأخیر بيندازد. بلكه احتياط واجب آن است كه از محاذات ميقات هم بدون احرام عبور نكند؛ اگرچه ميقات ديگرى بعدازآن باشد. البته اگر ميقات ديگرى در پيش داشته باشد در اين صورت احرام از ميقات دوم صحيح است؛ هرچند كار خلافى كرده است.
درصورتی‌که صیغه دارای شرایط شرعی بوده، بچه‌ها محرم هستند.
ملاک این است که در عرف بگویند زیاد شک می‌کند لذا فرقی بین شک در نماز واجب و مستحب نیست.
اگر منظور از قهرمان سازى مبالغه بى جا و بزرگ نمایى بى مورد است، جایز نیست. و اگر منظور معرّفى چهره هاى ناشناخته گرانقدر با ایمان است، نه تنها کار خوبى است، بلکه لازم مى باشد.
