حکم انجام غسل با علم به تنگی وقت نماز
اگر شخصی با علم به تنگی وقت نماز، غسل کند چه حکمی دارد؟
غسل صحیح است و اگر سبب قضا شدن نماز او شود گناه مهمی کرده است.
غسل صحیح است و اگر سبب قضا شدن نماز او شود گناه مهمی کرده است.
هرگاه كسى همراه ظالمى سفر كند و مسافرت او كمك به ظالم محسوب شود سفر او حرام است و نمازش را بايد تمام بخواند، مگر آنكه مجبور باشد يا براى انجاموظیفه مهمتری مانند نجات جان مظلومى با او سفر كند كه در اين صورت نمازش شكسته است.
اگر وقت باقی است احتیاط ( احتیاط واجب )اعاده نماز است.
اگر شخصى با اعتقاد به اینکه مستطيع نيست، نيّت حج مستحب كند، سپس معلوم شود كه مستطيع بوده، كفايت از حجةالاسلام (حج واجب) مىكند.
در فرض سؤال غسل باطل است.
اگر منافع آن را در حال حیات به او صلح کرده و شرط نموده که بعد از وفات او، در میان ورثه تقسیم شود، حق نداشته است عین آن را به کسى بدهد.
حک کردن اسم دیگری در دست کار مناسبی نیست و گاهی حرام است و چنانچه امکان داشته باشد آن را از بین ببرد یا صورت آن را تغییر دهد.
كسى كه در محل زندگىاش مستطيع نمىباشد واجب نيست به حج برود؛ هرچند استطاعت حج ميقاتى را داشته باشد، ولى اگر به حج برود و زمانى كه به ميقات مىرسد استطاعت حج با تمام شرايط ديگر (غیر از رجوع بهکفایت) حاصل گردد، مستطيع مىشود و كفايت از حج واجب او مىكند.
فايده استبراء از منى اين است كه اگر رطوبت مشكوكى از او خارج شود و نداند منى است يا يكى از آبهای پاك، غسل ندارد و اگر استبراء نكند و احتمال دهد ذرات منى در مجرى باقى بوده و همراه بول يا رطوبت ديگرى خارجشده، بايد دوباره غسل كند.
فايده استبراء از بول اين است كه، مجرا را از بول پاك میکند، يعنى اگر آب مشكوكى بعدازآن خارج شود پاك است و وضو را هم باطل نمىكند، امّا اگر استبراء نكرده بايد وضو را اعاده كند و محل را بشويد.