مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مقيّد بودن حكمين به اين كه عضو خانواده باشند از قرآن استفاده مىشود( سوره نساء، آيه 35) و اگر كسى بتواند ميان افراد آشتى بدهد اشكالى ندارد؛ خواه از خويشاوندان باشد يا غير خويشاوندان.

هرگاه یقین دارد که آن گوسفند از بین رفته است و یا به کسى فروخته شده که از دسترس بیرون است در حال حاضر تکلیفى ندارد و باید جدّاً از کار خود توبه کند و اگر احتمال مى دهد هنوز آن گوسفند در میان آن گلّه وجود دارد باید قرعه کشى کند ، به این ترتیب که گوسفندان را به دو قسمت مى کند و قرعه اى بر آنها مى زند و باز آن قسمت را به دو قسمت مى کند و مجدّداً قرعه مى زند تا سرانجام یک گوسفند باقى بماند و آن را ذبح مى کند و گوشت آن را مى سوزاند و اگر مال او نیست آن را خریدارى مى کند، مگر این که این کار مشکلات و محذورات مهمّى داشته باشد.

اگر روزه‌ها احتیاطی باشد هزینه‌ها از مال پدر پرداخته می‌شود (با رضایت سایر ورثه) و اگر قضای روزه‌های واجب بوده، هزینه آن را باید پسر بزرگ‌تر بپردازید.

انتشار رساله توسط مجتهدى به دلالتی بر اینکه او خود را از دیگران اعلم می‌داند ندارد.‌

باتوجه به آنچه نوشته اید بنا بر احتیاط واجب غسل او باطل است، مگر این که رضایت صاحب پول را به دست آورد یا خمس آن را پرداخت نماید، در این صورت غسل صحیح می باشد.

می توان حمل به صحت کرد و پذیرفت و بهتر است در موارد مشکوک احتیاط کرد.‌

موارد متفاوت است.‌

اگر در معرض افتادن بوده تکلیفی نسبت به چسباندن مجدد آن ندارید.

دختران با تمام شدن نُه سال قمرى بالغ می‌شوند، ولى چنانچه قادر بر انجام برخى از تكاليف مثل روزه نباشند، انجام آن براى آن‌ها واجب نيست؛ و اگر تا ماه رمضان سال بعد قادر بر قضاى آن‌هم نباشند، قضا نيز ندارد، ولى براى هرروز بايد فقيرى را سير كنند؛ و در مورد ازدواج احتياج به رشد جسمانى دارند؛ و در مورد تصرّف در اموال، رشد كافى اقتصادى نيز لازم است.‌

اجتناب از کافر در غیر موارد ضرورت، تمام اجزاى بدن او حتّى مو و ناخن را شامل می‌شود.

افطار روزه استیجاری اشکالی ندارد.

اگر وقتى به حيوان برسد كه جان داده باشد، يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن آن وقت نباشد گوشت آن حلال است، ولى اگر به اندازه سر بريدن وقت داشته باشد و در ذبح حيوان كوتاهى كند تا بميرد حرام است.

هرگاه كسى دو نفر را عادل بداند و زن خود را پيش آنها طلاق دهد، ديگرى كه آنان را عادل نمى داند بنابر احتياط واجب نبايد آن زن را براى خود يا ديگرى عقد كند، ولى اگر شك در عدالت آنها داشته مانعى ندارد.

هرگاه كسى می‌خواهد نه روز يا كمتر در محلی بماند بعد از گذشتن اين مدّت باز تصميم می‌گیرد نه روز يا كمتر بماند تا سى روز، بايد نماز را شكسته بخواند، از روز سى و يكم بايد نماز را تمام بخواند.

به مقدارى که یقین دارد، روزه‌هایى را که خورده باید هم قضا کند و هم براى هرروز کفّاره بدهد و چنانچه بار او سنگین شود و هیچ‌یک از اين سه كار ممكن نشود هرچند «مُد» كه مى‏تواند به فقرا اطعام كند و اگر نتواند بايد 18 روز روزه بگيرد و اگر نتواند هرچند روز كه مى‏تواند به‌جا آورد و اگر نتواند استغفار كند و همين اندازه كه در قلب بگويد: «استغفرالله» كافى است و واجب نيست بعداً كه قدرت پيدا كرد كفّاره را بدهد.