مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در فرض سؤال، کفّاره ندارد، خواه جاهل مقصّر بوده یا قاصر؛ ولى اگر عمداً و آگاهانه‌روزه نگرفته کفّاره دارد و در تمام‌صورت‌های مسئله، قضا لازم است.

بايد بلافاصله از مسجد بیرون بیاید و اعتکافش نیز باطل می شود. قضای اعتکاف واجب نیست حتی اگر نذر معین کرده باشد ولی اگر نذرش غیر معین بوده باید آن را اعاده نماید که در اصل اطلاق قضا به آن نمی شود چون تدارک نذرش می باشد و در اعتکاف مستحبی اگر بواسطه حیض یا هر عذر شرعی دیگری توانایی روزه گرفتن نداشته باشد اعتکاف او باطل می شود و نیازی به قضا نیست.

در فرض سؤال بايد براى طواف و نماز نايب بگيرد و بقيّه اعمال عمره را خودش بجا آورد و چنانچه به ايران آمده، بايد برگردد و اعمالش را انجام دهد و اگر نمى‌تواند برگردد، بايد براى اعمال عمره نايب‌ بگيرد، ولى ‌بايد خودش‌ تقصير نموده و ترتيب بين تقصير و ساير اعمال را مراعات كند و تا اعمال عمره را انجام ندهد، در احرام باقى مى‌ماند.

بايد سعى و تقصير عمره تمتّع را انجام دهد، سپس براى حج تمتّع احرام ببندد و پس از بازگشت از عرفات و منى و قبل از بجا آوردن اعمال مكه بقيّه طواف عمره تمتّع و نماز آن را بجا آورد سپس اعمال مكه را بجا آورد.

مانعى ندارد، ولى بهتر است آهسته‌تر بخواند.

هرگاه حيوانى را كه به‌ظاهر ناقص نيست خريدارى كند و بعد از ذبح، يا پس از خريدارى و پرداخت پول بفهمد كه ناقص است، آن حيوان كفايت مى‌كند؛ هرچند احتیاط مستحب آن است كه به آن قناعت نكند.

هرگاه حيوانى را كه به‌ظاهر چاق است خريدارى كند و بعد از ذبح كردن، يا پس از خريدن و پرداخت وجه و قبل از ذبح معلوم شود لاغر است، كافى است.

بول و غائط حيوانى كه انسانى آن را وطى كرده، يعنى با آن نزديكى نموده است، نجس است بنا بر احتياط واجب.

اگر راهی ندارند مانعی ندارد ولی اگر ممکن است به شکلی آنها را آرام نموده و کاملا رو به قبله قرار دهند.

عرق شتر نجاست‌خوار بلكه حيوانات ديگر نجاست‌خوار نجس است بنا بر احتياط واجب.

بول و مدفوع حيوان نجاست‌خوار نجس است بنا بر احتياط واجب.

هرگاه حيوان، ساير نجاست‌ها را غير از مدفوع انسان بخورد، باعث نجاست بول و مدفوع او نمی‌شود، گوشت او هم حرام نيست، مگر حيوانى كه از شير خوك تغذيه كرده به‌وسیله آن رشد و نمو كرده باشد كه گوشتش حرام است.‌

بايد حيوان را غذاى پاك بدهند تا نام حيوان نجاست‌خوار از آن برداشته شود و بايد در شتر چهل روز و در گاو سی روز و در گوسفند ده روز و در مرغابى پنج روز و در مرغ خانگى سه روز بگذرد و در حيوانات ديگر همين اندازه كه نام نجاست‌خوار از آن برداشته شود، كافى است.‌

این مقدار برای حلال شدن گوشت کافی نیست.

اگر حيوانى را سر ببرند يا شكار كنند و بچه زنده‏ اى از آن بيرون آيد، چنانچه آن بچه را مطابق دستور شرع سر ببرند حلال وگرنه حرام است، امّا اگر بچه با شكار كردن يا سر بريدن مادر، در شكم او مرده باشد حلال است به شرط اين‏كه خلقت بچه كامل شده و مو يا پشم در بدنش روييده باشد.