اگر «طواف نساء» را ترك كند، خواه از روى عمد باشد، يا جهالت، يا فراموشى، همسر بر او حرام است تا بازگردد و طواف كند؛ و اگر بازگشت ممكن نيست، يا مشكل است، نايب بگيرد؛ و اگر از دنيا برود، ولی او قضاى آن را به‌جا مى‌آورد.
هرگاه شك كند سنگ‌هایی را كه براى رمى جمع‌آوری كرده، شخص ديگرى قبل از او استفاده كرده يا نه؟ رمى با آن سنگ‌ها جايز است.
حج وی کفایت می‌کند البته اگر اعمالی مانند رمی جمرات که وقت خاصی دارد را به دلیل بیماری قبل از فوت انجام نداده باشد باید برای آن عمل نایب بگیرند ولی نیابت اعمال موسع که با فوت ناقص مانده است لازم نیست.
اگر شك كند به سنگى كه مى‌خواهد بيندازد، «حصى» يعنى سنگريزه گفته مى‌شود يا نه؟ نبايد به آن اكتفا كند.
از احرام خارج می‌شود و حجش صحیح است.
اگر برخى از جمرات رمى نشود، قضاى آن‌هم لازم است، بنابراين اگر روز يازدهم جمره اولى را رمى كرده و دو جمره ديگر را رمى نكرده باشد، روز بعد بايد قضاى آن را بجا آورد.
اگر بعد از گذشتن وقت هر سه روز، يقين كند كه در يك روز رمى نكرده، ولى دقیقاً نداند كه كدام روز بوده، كافى است يك روز را به نيّت ما فى الذّمّه قضا كند.
هرگاه پس از پرتاب سنگ شك كند كه صحيح پرتاب كرده يا نه، اعتنا نمى‌كند.
هرگاه بعد از شروع به رمى جمره بعدى، در تعداد سنگ‌هایی كه به جمره قبل زده شك كند، چنانچه يقين داشته باشد كه چهار سنگ به جمره قبلى پرتاب كرده و نسبت به سه سنگ ديگر مشكوك باشد، احتياط واجب آن است كه مقدار مشكوك را به‌جا آورد، هرچند بعد از تكميل رمى جمره بعدى باشد و اگر در كمتر از چهار سنگ شك كند تا مقدار چهار سنگ را اعتنا نكند و بگويد انشاء الله بجا آورده‌ام و سه سنگ ديگر بزند؛ بنا بر احتياط واجب.
هرگاه پس از ذبح قربانى شك كند كه آن حيوان ناقص بوده، يا بعضى از شرايط معتبر قربانى را دارا نبوده، اعتنا به شك نمى‌كند.
چنانچه پس از بازگشت به وطن متوجّه نقصان در طواف شود، احتياط آن است كه برگردد و اگر بعد از تمام کردن چهار دور بوده، طواف را کامل می‌کند و اگر قبل از چهار دور بوده چون در فرض سؤال موالات به‌هم‌خورده، از نو شروع می‌کند؛ اما اگر نتواند بازگردد، يا مشكل باشد، نايب بگيرد؛ و احتياط آن است كه يك گوسفند در مکه و اگر نتواند در شهر خود، قربانى نمايد.
هرگاه بعد از فراغت از رمى جمرات سه‌گانه، يقين پيدا كند كه يك، يا دو، يا سه سنگ، از يكى از سه جمره ناقص شده، بايد به هر مقدار كه احتمال نقصان مى‌دهد به هر سه جمره بيندازد و اگر يقين كند به يكى از جمرات كمتر از چهار سنگ زده، احتياط واجب آن است كه همه را از سر بگيرد.
كسى كه مى‌داند اگر سرش را بتراشد زخمى مى‌شود (و زخمى كردن بدن در حال احرام خلاف احتياط است) احتياط آن است كه اوّل مقدارى از آن را كوتاه كند، سپس سرش را بتراشد.
كسانى كه در زمين‌هاى متّصل به منى، كه از منى نيست، در شب يازدهم و دوازدهم بيتوته مى‌كنند بايد كفّاره بدهند و براى هر شب، بنا بر احتياط واجب، يك گوسفند قربانى كنند؛ هرچند معتقد بوده‌اند كه انجام جزء منى است، يا به گفته اشخاص محلی مطمئن شده بودند.
در وجوب قربانى فرقى نيست بين آن‌که از روى علم و عمد بيتوته را ترك كرده باشد، يا از روى فراموشى، يا ناآگاهى از مسئله شرعى.
