اگر حاجى قبل از غروب آفتاب شب سيزدهم از منى خارج‌شده و بعد از غروب براى كارى به منى بازگشته، واجب نيست شب سيزدهم را بماند و روز آن رمى كند.
«یا خَیْرَ الْمَسْوولینَ وَ اَوْسَعَ الْمُعْطینَ اُرْزُقْنِى وَ ارْزُقْ عِیالى مِنْ فَضْلِکَ فَانَّکَ ذُوالْفَضْلِ الْعَظیمِ» یعنى: «اى بهترین کسى که مردم از او حاجت می‌طلبند و اى بهترین بخشندگان، به من و عیالم از فضل خودت روزى بده که تو داراى فضل عظیمى».
در فرض سؤال، وجود حائل مانعی ندارد.
ظاهر اين است كه اين واگذارى به‌صورت هبه، يا صلح بلاعوض- كه آن‌هم مفهوم هبه را دارد- مىباشد، بنابراين چنانچه مورد هبه را تحويل داده، صحيح است و خيار فسخى كه براى خودش قرار داده، آن‌هم مشكلى ندارد، امّا اگر تحويل نداده باطل است.
وظیفه شما ارشاد جاهل است که از واجبات است خواه عمل کنند یا نکنند.
با توجه به آنچه نوشته‌شده است کفاره شکستن روزه قضای رمضان را بدهد.
درصورتی‌که منجمین مورد اعتماد به‌طورقطع و یقین خبر دهند، بر طبق آن عمل کنید.
سامیار عیبی ندارد ولی سرنا مناسب نیست.
مکروهات روزه و مکروهات مسجد را رعایت کند مگر آن مقدار که برای اعتکاف ضرورت دارد.
به نمایندگان مراجع می‌توانند بپردازند و اگر دسترسی به آن‌ها نیست و می‌توانند با وسایلی دیگر به دفتر مرجع ارسال دارند و الا در همان‌جا به نیازمندان شیعه بپردازند.
مجتهدى كه از او تقليد مىكند بايد مرد، بالغ، عاقل، شيعه دوازده‌امامی، حلالزاده و همچنين بنا بر احتياط واجب عادل و زنده باشد. (عادل كسى است كه داراى حالت خداترسى باطنى است كه او را از انجام گناه كبيره و اصرار بر گناه صغيره بازمی‌دارد).
در این صورت نیز باید حَنُوط انجام شود.
