رها کردن بیمار در صورت نپذیرفتن برائت توسط بیمار
اگر بيمار يا ولی او شرط برائت جستن پزشک را قبول نكنند، آيا پزشك میتواند بيمار را رها نمايد؟
اگر بيمار درخطر نيست میتواند او را رها كند.
اگر بيمار درخطر نيست میتواند او را رها كند.
از ولی شرعى او اذن بگيرد و اگر ولی شرعى نداشت از حاكم شرع.
اگر بتواند از حاکم شرع اجازه بگيرد، اين كار لازم است؛ و ما به پزشكان براى اینگونه موارد اجازه میدهیم كه با دقّت عمل كنند و مريض را رها نكنند.
در صورتی که موجب ظن قوی به وقوع قتل از ناحیه او حاصل شود از موارد لوث است.
اینچنین سود گرفتن شرعاً اشکال دارد. اگر بخواهيد ربا نشود بايد در معامله اول بگوييد طبق شرايط مضاربه با شما قرارداد میبندم سپس يک معامله جدا هرچند کوچک انجام دهيد و در ضمن معامله دوم شرط کنيد که زیانهای ضمني معامله اول بر عهده اوست.
هرگاه به گمان اينكه كسى فقير است به او فطره دهند و بعد معلوم شود فقير نبوده، مىتواند آن مال را پس بگيرد و به مستحق بدهد و اگر پس نگيرد بايد از مال خودش فطره را بدهد و اگر از بين رفته باشد، در صورتى كه گيرنده فطره مىدانسته آنچه را گرفته زكات فطره است، بايد عوض آن را بدهد و در غير اين صورت عوض بر او واجب نيست و اگر دهنده فطره در تحقيق حال فقير كوتاهى نكرده باشد بر او هم چيزى نيست.
هرگاه به گمان اينكه كسى فقير است به او فطره دهند و بعد معلوم شود فقير نبوده، میتواند آن مال را پس بگيرد و به مستحق بدهد و اگر پس نگيرد بايد از مال خودش فطره را بدهد و اگر از بين رفته باشد، درصورتیکه گيرنده فطره مىدانسته آنچه را گرفته زكات فطره است، بايد عوض آن را بدهد و در غير اين صورت عوض بر او واجب نيست و اگر دهنده فطره در تحقيق حال فقير كوتاهى نكرده باشد بر او هم چيزى نيست.
چنانچه آن دروغ منشأ ضرر و زیانی شود باید راست بگوید.
دست را آب میکشید و غسل لازم نیست.
مانعی ندارد و ضرری به صحت روزه نمیزند.
در فرض سؤال، گذاردن پیشانی اشکال دارد.
كسى كه امانت را قبول نموده اگر در نگهدارى آن كوتاهى نكرده باشد و زیادهروی هم ننمايد و اتفاقاً آن مال تلف شود ضامن نيست، ولى اگر به اختيار خودش آن را در جايى بگذارد كه گمان مىرود ظالمى بفهمد و آن را ببرد، چنانچه تلف شود ضامن است، مگر اينكه جايى بهتر از آن نداشته باشد و نتواند مال را به صاحبش يا كسى كه بهتر حفظ مىكند برساند.
هرگاه در حال حركت بدن ذكر بگويد مثلاً موقع رفتن به ركوع يا در حال رفتن به سجده تكبير آن را بگويد نمازش صحیح است ولی کار خلافی کرده است مگر آنکه قصدش مطلق ذكر باشد، يعنى نه آن تكبير مخصوصى كه مثلاً قبل از سجده در حال ايستادن گفته میشود، بلكه ازآنجاکه ذكر خدا در هر جاى نماز خوب است تكبير مىگويد.
در فرض سؤال نمیتوان نیت را چه قبل از ظهر و چه بعدازظهر، در روزهی استیجاری از میتی به میت دیگر تغییر داد.
درواقع سینهزنی و روضه برای امام حسین است هرچند اشاراتی به میت شود.