حاجى مخيّر است نماز را در محلی كه ثواب فراوانى دارد (مانند روضه مطهره مسجدالنبی)، امّا مجبور است بر فرش سجده كند بجا آورد، يا درجایی كه ثواب كمترى دارد، ولى مى‌تواند بر سنگ سجده نمايد.
تقصیر جزء عبادات است و چون به فتوای ما تقصیر محرم توسط محرم دیگر حرام است و عبادت را با حرام نمی¬توان انجام داد؛ بنابراین نباید اکتفا کند و مجدداً تقصیر می¬کند.
چنانچه حاجى شيعه نمازش را به‌گونه‌ای انجام دهد كه معلوم نباشد حتّى موافق نظر اهل سنّت است، مثل این‌که بر پشت نمازگزاران صف جلو سجده كند (آن‌گونه كه بعضى از عوام اهل سنّت به هنگام ازدحام انجام مى‌دهند)، يا اتّصال صفوف را مراعات ننمايد، بايد نمازش را اعاده كند.
محرمى كه قصد دارد سر ديگرى را بتراشد يا كوتاه كند، بايد اوّل خودش تقصير كند و از احرام خارج شود.بنابراین محرم نمى‌تواند مو از بدن ديگرى زايل كند. خواه طرف مقابل مُحرِم باشد، يا غير مُحرِم، خواه با تيغ باشد، يا با وسيله ديگر؛ ولى اين كار كفّاره‌اى ندارد. بنابراين، بايد دقّت كرد كه در منى به هنگام بيرون آمدن از احرام، افراد محرم نمى‌توانند سر ديگران را بتراشند، يا اصلاح كنند؛ بلكه اوّل بايد خودشان از احرام خارج شوند و بعد چنين كنند.
چنانچه حاجى شيعه نمازش را به‌گونه‌ای انجام دهد كه معلوم نباشد حتّى موافق نظر اهل سنّت است، مثل این‌که بر پشت نمازگزاران صف جلو سجده كند (آن‌گونه كه بعضى از عوام اهل سنّت به هنگام ازدحام انجام مى‌دهند)، يا اتّصال صفوف را مراعات ننمايد، بايد نمازش را اعاده كند.
سجده بر حصيرهايى كه در مکه و مدينه مورداستفاده حجاج ايرانى و غير ايرانى واقع مى‌شود و حصير مزبور با نخ مخلوط است، مانعى ندارد؛ مشروط بر این‌که موجب هتك و انگشت‌نما شدن نگردد.
لازم نيست انسان خودش موى سرخود را كوتاه كند، بلكه اگر از ديگرى هم كه از احرام درآمده بخواهد اين كار را براى او انجام بدهد كافى است؛ خواه شيعه باشد يا از اهل سنّت و درهرحال خودش بايد نيّت كند كه مثلاً براى حجةالاسلام تقصير مى‌كنم قربت الى الله.
سجده كردن بر فرش‌های مسجدالنبی مانعى ندارد، بلكه مهر گذاشتن جايز نيست، ولى اگر به سهولت به‌جايى كه فرش نيست و براى سجده مناسب است دسترسى دارد و سبب حسّاسيّت برادران اهل سنّت نمى‌شود آن را مقدّم دارد؛ امّا تأكيد مى‌شود از هر عملى كه موجب هتك و انگشت‌نما شدن مى‌گردد اجتناب ورزند.
سجده كردن بر تمام انواع سنگ‌ها جايز است؛ چه مرمر باشد، يا سنگ‌های سياه معدنى، يا سنگ گچ و آهك قبل از آن‌که پخته شود. بنابراين، سجده كردن بر تمام سنگفرشهای «مسجدالحرام» و «مسجدالنبی» كه از اين قبيل است اشكالى ندارد.
كسى كه مى‌داند اگر سرش را بتراشد زخمى مى‌شود (و زخمى كردن بدن در حال احرام خلاف احتياط است) احتياط آن است كه اوّل مقدارى از آن را كوتاه كند، سپس سرش را بتراشد.
مى‌تواند روز عيد حلق يا تقصير كند.
با توجّه به این‌که اگر اهل سنّت یک‌رکعت از امام عقب بيفتند تجافى نمى‌كنند (و به‌صورت نیم‌خیز نمى‌نشينند)، انجام اين كار براى شيعيان لازم نيست.
خواندن نماز قضا با نماز جماعت اهل سنّت، مانعى ندارد.
اگر براى قربانى نايب بگيرد تا نايب قربانى نكرده نمى‌تواند تقصير كند، ولى چنانچه به اعتقاد این‌که نائبش قربانى كرده تقصير كند و بعد معلوم شود كه نائب هنوز قربانى نكرده، تقصير مذكور كافى است، بلكه اگر پس از تقصير، اعمال مکه را به گمان قربانى كردن نايب انجام داده باشد كفايت مى‌كند و اعاده لازم نيست.
هرگاه مؤمنين زمانى به مسجد برسند كه نماز جماعت تمام‌شده، ولى صف‌ها هنوز به هم نخورده، بنا بر احتیاط واجب اذان و اقامه ساقط است و ازاین‌جهت تفاوتى با نماز جماعت شيعيان ندارد.
