مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

طواف و سعى مزبور صحيح و عمره مذكور مُجزى است، ولى اگر عمداً باشد كفّاره دارد.

سخن گفتن و خنديدن در حال طواف و حتّى خوردن چيزى، طواف را باطل نمى‌كند؛ ولى بهتر است در حال طواف (خواه واجب باشد، يا مستحب) سخنى جز ذكر خدا و دعا نداشته باشد و با حضور قلب اين عبادت بزرگ را انجام دهد و از هر كارى كه حضور قلب را مى‌كاهد، پرهيز كند.

اشكالى ندارد.

به هنگام طواف كردن به هر شكل برود مانعى ندارد؛ مى‌تواند آهسته يا تند، سواره يا پياده راه برود، يا حتّى بدود، ولى بهتر آن است كه به‌طور عادى و با آرامش راه برود و ذكر خدا گويد.

هرگاه از روى سهو و فراموشى طواف واجب را ناقص بگذارد، اگر بعد از تجاوز از نصف باشد، برمى‌گردد و طواف را كامل مى‌كند. (خواه موالات از دسته رفته باشد، يا نه) و اگر قبل از آن باشد چنانچه موالات به هم نخورده، مى‌تواند آن را تكميل نمايد وگرنه، بايد از نو شروع كند.

احتياط آن است كه سعى را تكميل نموده، سپس طواف و نماز طواف و سعى را دوباره بجا آورد و پس‌ازآن تقصير كند.

نبايد گرفتار وسواس شد؛ ولى انجام عمل احتياطى بدون وسوسه مانعى ندارد.

اگر قصد طواف و لو اجمالاً، داشته كافى است.

طوافش اشكال دارد و بايد آن را اعاده كند.

اشكال ندارد.

اگر براثر ازدحام طواف کنندگان، انسان را بدون اختيار به‌پیش ببرند، درصورتی‌که با توجّه به اين امر و با اختيار خود وارد طواف شده، ضررى به طوافش نمى‌زند.

طواف او اشكالى ندارد.

اگر شخص محرم يك دور، يا كمتر، يا بيشتر، بر هفت دور بيفزايد و قصدش اين باشد كه مقدار اضافه جزء آن طواف نباشد، حكم قِران ميان دو طواف را دارد كه حرام است، ولى طواف اوّل باطل نيست.

عمل او صحيح است؛ هرچند ناآگاهانه داخل در قِران حرام شده است.

«قِران»، يعنى دو طواف را پشت سر هم بجا آوردن بى آن‌که در وسط آن نماز طواف بخواند، اگر در طواف واجب باشد حرام است، ولى طواف اوّل باطل نمى‌شود؛ مگر این‌که از آغاز و یا در وسط طواف اول چنين قصدى داشته باشد، كه در اين صورت صحيح بودن طواف اوّل نيز مشكل است و احتیاط در اعاده آن است.