اگر گياه يا درختى در منزل انسان باشد، چنانچه خودش آن را كاشته باشد قطع آنجايز است و اگر ديگرى كاشته قطع آن نيز مانعى ندارد؛ ولى احتياط مستحب آن است كه آن را قطع نكند؛ امّا قطع درختان و گياهان خودرو ـ كه قبل از بناى منزل در آن بوده ـ حرام است.
قطع گیاه و درخت حرم حرام است و حرمت قطع گياه و درخت حرم، اختصاص به حال احرام و شخصِ مُحرم ندارد؛ بلكه بر همه‌کس حرام است.
خارج كردن خون از بدن در حال احرام چه در حال ضرورت و غير ضرورت حرام نيست، ولى مكروه است و كفّاره‌اى هم ندارد؛ اما در موارد ضرورت مانند دندانی که درد می‌کند و ناچار است بکشد کراهت برطرف می‌شود.
اشکالی ندارد و کراهت کشیدن دندان برای محرم، شامل دندان غير نمى‌شود.
كفّاره كشيدن دندان در حال احرام، بنا بر احتياط مستحب يك گوسفند است.
كشيدن، يا كندن، يا جرم‌گيرى، يا پر كردن دندان، اگر باعث خونريزى شود در حال احرام مكروه است، ولى اگر موجب خونريزى نشود اشكالى ندارد؛ هرچند احتياط مستحب ترك آن است.
بيرون آوردن خون از بدن كفّاره‌اى ندارد.
درصورتی‌که خون نيايد اشكالى ندارد و اگر خون بيايد مكروه است و درهرحال كفّاره‌اى ندارد.
تزريق آمپول در حال احرام مانعى ندارد؛ ولى اگر موجب بيرون آمدن خون از بدن گردد و ضرورتی نداشته باشد مكروه است.
بهتر است در حال احرام از دادن خون به روش امروز نيز خوددارى كند؛ مگر در مواقع ضرورت و براى حفظ جان مسلمان.
بيرون آوردن خون از بدن، خواه به‌وسیله حجامت باشد، يا جرّاحى، يا مسواك نمودن، يا خاراندن بدن، به‌طوری‌که خون از آن خارج شود، در غيرِ حالِ ضرورت مكروه است و چون جمعى از فقها آن را حرام مى‌دانند، احتياط مستحب ترك آن است.
هرگاه عمداً اسلحه با خود بردارد، احتياط آن است كه يك گوسفند كفّاره بدهد.
آنچه ممنوع است حمل نمودن اسلحه با خويش است؛ مانند بستن شمشير به كمر و گرفتن تفنگ بر دوش، يا با دست، ولى اگر در خانه و خيمه و اثاثيه خود سلاحى داشته باشد، براى احرام او ضرر ندارد؛ هرچند احتياط مستحب آن است كه آن را نيز در غير موارد ضرورت ترك كند.
محرم نبايد با خود اسلحه بردارد؛ خواه اسلحه گرم باشد، يا سرد، بلكه احتياط آن است كه از سلاح‌های دفاعى، مانند سپر و زره و جليقه‌هاى ضدگلوله و امثال آن، نيز استفاده نكند؛ ولى در موقع ضرورت، خطر و ترس از دزد و دشمن و حيوان درنده، حمل هر نوع سلاحى كه لازم باشد جايز است.
براى كشتن و شكار كردن هر يك از حيوانات صحرايى كفّاره‌اى معيّن شده است، ولى چون در حال حاضر اين مسئله چندان مورد ابتلا نيست و حجاج بیت‌الله مطلقاً اقدام به شكار نمى‌كنند، از شرح آن صرف‌نظر مى‌شود.
