مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

بر پدربزرگ واجب نیست و از بیت‌المال پرداخت می‌شود.

فرقى میان پسر و دختر از این نظر نیست و نفقه پدر و مادر فقیر بر هر دو واجب است، فرقی بین مجرد و متأهل نیست.

آری؛ صحیح است.

در عده رجعی درهرصورت نفقه تعلق می‌گیرد.

زنان در چند مورد بدون اجازه شوهر می‌توانند از منزل خارج شوند: الف) در مورد انجام واجبات (مانند حج واجب و صله‌رحم نسبت به پدر و مادر و برادر و خواهر و امثال آن به مقدار لازم)، ب) فراگرفتن احكام اسلام مثل‌اینکه به مسجد بروند تا در آنجا احكام اسلامى را بشنوند، ج) در مورد تهيّه اجناس ضرورى و لوازم منزل درصورتی‌که شوهر يا شخص ديگرى براى آن‌ها انجام ندهد، د) براى رأى دادن در انتخابات و يا شركت در راهپیمایی‌های ضرورى، ... ه) در مورد مراجعه به طبيب.و هر آنچه موردنیاز زن است و بدون آن گرفتار زحمت می‌شود مانعی ندارد از قبیل عیادت بیماری که عرفا باید از او عیادت کند و همچنین اگر از ماندن در خانه خسته شود و بخواهد بیرون رود تا روحیه‌اش تازه شود.

اگر طرفین از وضع یکدیگر آگاه بوده‌اند و عرف و عادت محل بر پیروى زن در چنین موردى از مرد نباشد، راهى جز توافق و تراضى طرفین بر محل سکونت نیست.

در مورد شهر درصورتی‌که در ازدواج قرارداد خاصی براى محل سکونت زن نباشد، زن موظّف است در محل سکونت تابع مرد باشد مگر این‌که ضرر و زیان مهمی براى او داشته باشد.در مورد مسکن نیز زن باید تابع شوهر باشد مگر درصورتی‌که آن مسکن مناسب حال آن زن و درشأن او نباشد که در صورت توانایی باید تهیّه نماید.

معمولاً هنگامی‌که می‌گویند اختیار سکنى با زن است، اشاره به شهر است، مگر این‌که عبارت قباله دلالت بر بیشتر از این داشته باشد؛ و در صورت شک، تنها اختیار شهر با زوجه خواهد بود

در فرض مسئله اطاعت هیچ‌کدام لازم نیست مگر این‌که مایه اذیّت و آزار پدر گردد که در این صورت اطاعت مواجب است.

در مسئله مربوط به حکومت باید از ولی‌فقیه پیروی شود.

باید رضایت شوهر را جلب کند؛ مگر این‌که در عقد ازدواج شرط کرده باشند.

در فرض سؤال بنابر احتیاط واجب جایز نیست ولی اگر زن در عقد ازدواج چنین حقی را برای خود قائل شده باشد اشکالی ندارد.

اگر از درآمد خود هزینه می‌کند نیازی به اجازه شوهر ندارد اما خوب است به‌گونه‌ای رفتار شود که موجب اختلاف نگردد.

بدون اجازه همسر جایز نیست؛ ولی رفتن به مسجد برای فراگرفتن احکام و معارف دین جایز است.

درصورتی‌که زن عذری ندارد و مسافرت طولانی است احتیاط واجب آن است که تمکین نماید ولی اگر سفر مشکلاتی دارد و معذور است می‌تواند نرود.