مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

شوهر اولویتی ندارد.

ولایت پدر تا زمانی است که فرزند به حدّ بلوغ و رشد نرسیده باشد و اما ولایت شوهر تنها نسبت به حقوقی است که شوهر بر زن دارد و در امور دیگر ولایتی ندارد.

هرگاه زنى يقين پيدا كند كه شوهرش در سفر فوت كرده و عدّه وفات نگه ‏دارد سپس شوهر كند، بعد شوهرش از سفر برگردد بايد از شوهر دوم جدا شود و به شوهر اوّل حلال است، ولى اگر شوهر دوم با او نزديكى كرده باشد زن بايد عدّه نگه دارد (عدّه وطی به شبهه) و احتياط واجب آن است كه شوهر دوم مهر او را مطابق آنچه با او قرارداده بپردازد و اگر مهرالمثل بيشتر است آن را بپردازد.

هر چند مرتکب فعل حرام شده، ولي همسر او مطّلقه نشده، و فرزند او حلال زاده است مانند آميزش در دوران عادت ماهيانه.‌

حقوق شرعیِ این زن و بچّه بعد از اثبات ازدواج و تولّد، درهرحال ثابت است.

درصورتی‌که خطر مادّى و معنوى بچّه را تهدید نکند اشکالى ندارد هرچند بنابر احتیاط واجب در زمان حیات پدر مسلمان، حضانت آن‌ها در اختیار اوست.

درصورتی‌ که بتوانند باهم توافق کنند مشکل نیست در غیر این صورت قرعه می‌زنند.

هرگاه مردى روز ماه مبارك رمضان يا در حال عادت همسرش، با او نزديكى كند گناه كرده، ولى بچه‌ای كه از آنان به دنيا می‌آید حلال‌زاده است.

درمجموع هنگام جدایی زن از مرد، توانایی مردان بر حمایت از فرزندان و رفع نیازهای اقتصادی کودکان بیش از زنان است ولی اگر در مواردی ثابت شود که حضانت پدر مصالح کودک را به خطر می‌اندازد یا این‌که عسر و حرج شدیدى براى مادر پیدا شود که براى پدر نباشد او را به مادر می‌سپارند. ضمناً به این نکته توجّه داشته باشید که قوانین اسلام ـ بلکه هر قانونى ـ ناظر به حال اکثریت است و موارد نادر و اتّفاقى معیار نیست. بی‌شک مصلحت فرزندان غالباً ایجاب می‌کند که زیر نظر پدران باشند و به خاطر همین بوده که اسلام چنین قانونى وضع کرده است، ولى چون شما تنها به موارد خاصی توجّه کرده‌اید، تعجّب نموده‌اید. البتّه مسئله صلاحیت پدر، یا مادر در مورد حضانت شرط است و اگر یکى از آن دو فاقد صلاحیت باشد، حقّ آن‌ها سلب می‌شود.

با اجازه حاکم شرع مانعى ندارد.

كسى كه از زنا متولدشده هرگاه زن بگيرد و بچه‌ای پيدا كند آن بچه حلال‌زاده است.

حضانت فرزند نامشروع بر عهده‌ی زانی و زانیه است و در مواردی که مفسده دارد حاکم شرع تصمیم می‌گیرد و اگر فسادى هست جلوى آن را می‌گیرد.

طفل متولّد از زنا، ازنظر حضانت وجوب انفاق و مانند آن‌ها (جز در مواردى که دلیل قائم بر استثنا آن شده است مانند مسئله ارث) حکم فرزند شرعى را دارد، بنابراین ولدالزّنا وجوب نگهدارى و تربیت را دارد فقط ارث نمی‌برد و به زانی سپرده می‌شود.

مستحب است در شوهر دادن دخترى كه به حدّ بلوغ رسيده تعجيل كنند، همچنين در مورد زن دادن به پسرانى كه نياز به همسر دارند.

هر دو مسئولیت دارند و در صورت بیماری والدین، فرزندان وظیفه‌دارند برای آن‌ها پرستار بگیرند و حق‌الزحمه آن را در صورت فقیر بودن والدین، فرزندان بدهند و اگر به‌جای پرستار خودشان اقدام کردند مانعی ندارد.