مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

گفتن هرگونه ذکر خداوند در نماز، به‌قصد ذکر مطلق جایز است.

موکّل نمی‌تواند حقّ عزل وکیل را از خود سلب کند ولى می‌تواند ضمن عقد خارج لازم شرط کند که عملاً عزل نخواهد کرد، یا توکیل او بلاعزل خواهد بود؛ و در این صورت، باید به‌شرط خود عمل کند.

در فرض سؤال مالک زمین مالک آب گرم است و کسی نمی‌تواند بدون رضایت صاحب زمین آن را از ملکیت او به درآورد.

اگر به‌عنوان وام داده باشد نمی‌تواند چنین شرطی کند ولی اگر بگوید من فلان تعداد سهام با سودش از تو در مقابل این مبلغ خریداری می‌کنم در این صورت مانعی ندارد.

در فرض سؤال، تابع قواعد عمومی باب طلاق است.

در طلاق رجعى مرد مى تواند به زن خود رجوع كند، بدون آن كه صيغه عقد تازه اى بخواند و رجوع كردن بر دو قسم است: 1- سخنى بگويد كه معنايش اين باشد كه آن زن را دوباره به همسرى خود پذيرفته است. 2- كارى انجام دهد كه همين معنى را برساند.

احتیاط آن است که گردنبند را باز کند.

خوردن گوشت شکاري که احکام شکار در آن رعايت شده اشکالي ندارد.

اگر نزدیک زمان نماز باشد با پهن کردن سجاده می تواند جایی را برای خود مشخص نماید و دیگران نمی توانند در جای او نماز بخوانند.

هیچ یک از این امور به تنهایى دلیل اثبات دعوا نیست؛ مگر این که به قرائن واضح دیگرى ضمیمه شود، به طورى که از مجموع آنها براى قاضى علم قطعى حاصل شود.

عمل به‌شرط ضمن عقد جایز، واجب نیست.

خوب است به رجاء مطلوبیت، امام و خطیب جمعه در زمستان و تابستان، عمامه داشته باشد وردایی بپوشد و خود را بیاراید، تمیزترین لباس‌های خود را بپوشد و بوى خوش به کاربرد، به‌طوری‌که باوقار و سکینه باشد. قبل از خطابه، هنگامی‌که مؤذّن اذان می‌گوید، او بر منبر نشسته باشد تا اذان به پایان برسد و خطبه را آغاز کند. هنگام صعود بر منبر خطابه، روبه روى مردم بایستد و سلام کند و مردم نیز با چهره‌های خود از او استقبال کنند و به چیزى از قبیل اسلحه یا عصا تکیه کند.شایسته است امام‌جمعه، خطیب و بلیغ باشد و به‌تناسب اوضاع زمان و مکان سخن گوید و عبارات فصیح و روان به کاربرد. به حوادثى که در سراسر جهان براى مسلمین می‌گذرد، بخصوص حوادث منطقه خود، آشنا باشد. مصالح اسلام و مسلمین را تشخیص دهد، چنان شجاع باشد که درراه خدا از ملامت و نکوهش احدى بیم به خود راه ندهد. در اظهار حق و ابطال باطل برحسب شرایط زمان و مکان صراحت داشته باشد. امورى از قبیل مواظبت در اوقات نماز و عمل به روش صلحا و اولیاى خدا را که موجب تأثیر کلام او در مردم است، رعایت کند. اعمال او با مواعظ و وعده و وعیدهایش تطبیق نماید. ازآنچه که موجب وهن او و کلامش می‌شود، حتّى از قبیل پرگویى، شوخى و بیهوده‌گویی بپرهیزد؛ و همه این امور را تنها براى خداوند رعایت کند و هدفش اعراض از دنیاپرستى و ریاست‌طلبی که سرسلسله همه گناهان است، باشد.

این موضوع عذر جهت عدم شرکت محسوب نمی‌شود.

با توجه به وجود دلیل خاص در این مورد این کار مانعی ندارد و مستحب است.

اجازه گرفتن واجب نیست ولى به اخلاق مؤمن نزدیک‌تر است؛ امّا درجایی که شخص روحانى حضور دارد امامت غیر روحانى خالى از اشکال نیست.