مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

حرام ابد نشده‌اند امّا باید به‌صورت جدی توبه کرده و با اعمال نیک آینده گذشته را جبران کنند.

هرگاه كسى با زن شوهردارى (نعوذبالله) زنا كند براى توبه كردن لازم نيست به آن مرد بگويد، بلكه بايد در پيشگاه خدا توبه حقيقى كند.

در فرض سؤال اگر توبه نماید، مناسب است شوهر نیز او را ببخشد و به زندگی خود ادامه بدهند ولی چنانچه توبه نكند و بر عمل خود باقى باشد بهتر است شوهر او را طلاق دهد، امّا مهرش را بايد بدهد و اگر مشهور به زنا شود احتياط واجب طلاق دادن اوست.

اگر با زن شوهردارى (نعوذبالله) زنا كند سپس شوهر آن زن فوت کند بعد از عده وفات می‌تواند با او ازدواج نماید. البته باید به‌صورت جدی از گناه خود توبه نمایند و با اعمال نیک آینده گذشته را جبران نمایند.

هرگاه زني را که شوهردارد براي خود عقد کند:1- اگر يکي از مرد يا زن، بداند زن شوهردارد و بداند عقد کردن زن شوهردار حرام است آن زن بر او حرام ابدي می‌شود، خواه نزديکي کرده باشد يا نه.2- اگر هیچ‌کدام نمی‌دانسته‌اند زن شوهردارد (مثلاً زن فکر کرده اگرچند سال از شوهر جدا باشد مطلقه محسوب می‌شود) چنانچه نزديکي کرده‌اند زن بر او حرام می‌شود و اگر نکرده‌اند حرام نمی‌شود.اگر عقد را فردي به وکالت از آن‌ها خوانده باشد نه خودشان، در هیچ‌یک از دو صورت، حرام ابدي حاصل نمی‌شود و پس از عده می‌توانند ازدواج کنند.

مانعی ندارد ولی اگر صیغه عقد را خودشان خوانده باشند و آمیزش حاصل‌شده باشد راهی برای ازدواج آنان باهم وجود ندارد.

زنا در عدّه متعه مسلماً حرام است اما موجب حرمت ابدی نمی‌شود و بعد از اتمام عدّه می‌توانند ازدواج نمایند.

اگر با زنى كه در عدّه ديگرى است زنا كند بنابراحتیاط واجب آن زن بر او حرام می‌شود و نمی‌تواند با او ازدواج کند، خواه طلاق رجعى باشد يا غير رجعى، ولی اگر حکم را نمی‌دانسته و ازدواج‌کرده، می‌تواند به زندگی خود ادامه دهد.

در فرض سؤال حرمت ابدى حاصل نمی‌شود.

احتیاط در ترک این ازدواج است.

شوهر اوّل می‌تواند مجدداً با او ازدواج نماید و نیازی به نگهداری عدّه نیست.

عقد در حال «عدّه» جایز نیست.

حرمت ابد حاصل می‌شود مگر این‌که به مجتهدینی مراجعه نماید که یک‌بار عادت شدن را کافی می‌دانند.

در حرمت ابد بین آن‌ها فرقی وجود ندارد.

در فرض سؤال عقد را دوباره بخوانند.